အိမ္ကထြက္လာတဲ႔ေန႔

ရာသီဥတုကသာမန္ပါပဲ
သာမန္ဆန္ဆန္
ေလွ်ာက္လွမ္းၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔ပဲ
ပိတ္ကားတစ္ခုကိုဖြင္႔
ႏႈတ္ခမ္းေတြ
တင္းတင္းမေစ႔ႏိုင္မွာစိုးလို႔
မိႈင္းေနတဲ႔မ်က္ဝန္းႏွစ္စံုကိုေတာ႔
ရဲရဲမၾကည္႔ၿဖစ္လိုက္ဘူး
ရင္ကိုတစ္ေၿမ႕ေၿမ႕နဲ႔လီွးပစ္မဲ႔
ဒါးထက္ထက္ေတြကေတာ႔
မၾကည္႔ပဲၿမင္လိုက္ရ ............

ၾကိဳးတင္းတင္းနဲ႔ပဲ
မီးစာကိုညိွပစ္လိုက္တယ္
အခုထက္ထိ............
တေငြ႕ေငြ႕ကၽြမ္းေနတုန္း....................။။။

အိုင္လြယ္ပန္

3 comments:

emayarKhin said...

အဲဒီမီးေတြၿငိမ္းတဲ႔ေန႔ဟာ
အိမ္ကုိၿပန္ေရာက္ေနမဲ႔ေန႔ေပါ႔...............

ThinkingHoney said...

ဖတ္ရတာ ရင္ကြဲေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ႔ ကဗ်ာပါ...
အိမ္က ထြက္လာတဲ႔ေန႔ကို ရုပ္ရွင္တကားလို ျပန္ႀကည္႔ေနရသလိုပါပဲ

Anonymous said...

မီးေတြမကြ်မ္းေတာ့မယ့္ တစ္ေန့ကေတာ့ စမ္းေရလို ေအးေနမယ့္ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္မယ့္ေန ့ေလးေပါ့ ကိုအိုင္း ရဲ့ ကဗ်ာေတာ္၂မ်ား၂ ခံစားခ်က္ေတြနဲ ့တိုက္ဆိုင္ေနတယ္ ေက်းဇူး အစ္ကို ထပ္တူခံစားသြားပါတယ္ ။