အာဃာတမ်ား

မီးေတာက္ေတြ
ေရတံခြန္က က်လာတဲ႔
ေရ ေတြလို တစ္ဖြားဖြား ။

ေလာင္ၿပီ ဆိုတဲ႔ေနာက္
မီးၿငိမ္းသြား ရင္
ေညွာ္နံ႔ က်န္မယ္ ။

စိုက္လိုက္တဲ႔အားက
စမွတ္မွာတင္
ၿပန္အဆံုးသတ္ခဲ႔ ။

စက္ ... ဝိုင္း ... ပံု ... စံ ။။

အိုင္လြယ္ပန္

6 comments:

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

အိမ္အသစ္ေလးနဲ႔ လွလို႔ပါလားဗ်။
အခုမွ ေညႇာ္နံ႔ေတြ လိုက္ ႐ႈျကည့္ေနတယ္ :P

MANORHARY said...

ကိုယ့္မီးေတာက္နဲ႔ကိုယ္သာ
တစ္ကိုယ္စာေလာင္ကၽြမ္းေတာက္ေလာင္ေနခဲ့ၾက ..
သံ .. သ .. ရာ ...

မယ္႔ကိုး said...

သံေဝဂလာယူပါတယ္။
ေကာင္းေသာေန႔ပါရွင္။
blog ေလးက အရမ္းလွတယ္ =)

လင္းဒီပ said...

စိတ္ကိုေလ်ာ့ စိတ္ကိုေလ်ာ့
ကိုယ့္ေလာင္ကၽြမ္းမႈအတြက္ ကိုယ္က ေလာင္စာပဲ ေဘးက အပူဒဏ္ပဲ ခံရတာ...။

ညိမ္းညိဳ said...

ကိုအိုင္ေရ အိမ္ေတြတယ္ေပါ
က်ေနာ္႔လဲတစ္လံုးေလာက္ဗ် :)
စမွတ္ဆီျပန္ေရာက္တတ္တာကို
သံေ၀ဂယူသြားပါတယ္ဗ်ာ

ေဆာင္းယြန္းလ said...

မဆံုးတဲ့ သံသရာေပါ့ ညီေလးေရ
ကဗ်ာေလးကို ေတြးထားတဲ့အေတြးေလး သိပ္ေကာင္းတယ္