အဲဒီေန႔ထဲမွာကဗ်ာဆရာကိုသူမထားသြားခဲ႔

တိမ္တိုက္တစ္ခုပါ
အလင္းမႈန္ေတြေငြ႔ရည္ဖြဲ႔
ခ်ည္႔နဲ႔နဲ႔ နဲ႔ပဲလွမ္းခဲ႔တယ္
ရင္ဘတ္ခေရာင္းဟာ
ခတ္ကၽြဲလိုခ်ိဳရာေတြအၿပည္႔
ယံုၾကည္မႈရဲ႕ၿပယုဂ္ေတြရဲခဲ႔ေတာ႔
အမွန္တရားဆိုတာကို
တစ္ခုထဲၿမင္ေတာ႔တယ္............

ဘဝနွစ္ခု
ေခါင္းနဲ႔ပန္းၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း
ကၽြန္ေတာ္အေၾကြေစ႔မကိုင္ေတာ႔ဘူး
ကၽြန္ေတာ္႔အ႐ုပ္ေလးကေတာ႔
တကယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္.............။။။

အိုင္လြယ္ပန္

2 comments:

emayarKhin said...

နားမလည္ဘူးလို႔ထင္ထားတာ
ေနာက္၃ေခါက္ေလာက္ဖတ္ေတာ႔
နားလည္သြားၿပီ.....။
ဒါဟာကဗ်ာတပုဒ္ပါ။

Anonymous said...

ဘဝနွစ္ခု
ေခါင္းနဲ႔ပန္းၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း
ကၽြန္ေတာ္အေၾကြေစ႔မကိုင္ေတာ႔ဘူး
စာသားေလး ေကာင္းတယ္ အစ္ကို
အရုပ္ကေလးက တကယ္ေပ်ာက္သြားတာလား ျပန္ရွာေလ တစ္ေန ့ေတာ့ ျပန္ေတြ ့မွာေပါ့ ။