ကိုယ္ထင္ၿပသြားတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္လ္

အပိုင္း(၁)

မိုးစက္မ်ား ေၿမၿပင္ေပၚ ကို က်ဆင္းေနသည္မွာ ညင္သာလြန္းလွသည္ ။ၿမိဳ႕ကေလးမွာ မိုးဖြဲဖြဲေအာက္ ေရခ်ိဳး
ေနသူ တစ္ေယာက္ သီခ်င္း တစ္ေအးေအး ညည္းေနသည္႔ပမာ မိုးစက္ဂီတသံမ်ားႏွင္႔လက္ဆတ္တက္ၾကြလွ်က္ ။ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္
စိတ္ေအးလက္ေအး မုန္႔တီထိုင္ေသာက္ ေနရင္းမွ မိုးစက္မ်ားကို ဘာရယ္မဟုတ္ေငးေနရင္း ၿမင္ကြင္းတြင္းသို႔ ဝင္လာေသာသ႑န္
မ်ားေၾကာင္႔ဖ်ပ္ကနဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္သြား ကာ ေသခ်ာစူးစိုက္ကာ ေငးေနၿပန္သည္ ။မိုးဖြဲဖြဲေအာက္ အမိုးအကာ မပါပဲေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္လာေသာ လူသံုးေယာက္ မုန္႔တီဆိုင္ႏွင္႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လဘၻက္ရည္ ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္သြားေသာၿမင္ကြင္းမွာ သာမန္အားၿဖင္႔
ဘာမွမထူးဆန္းေသာ ၿမင္ကြင္းတစ္ခုၿဖစ္ေသာ္လည္း ပြင္႔ဖူး အဖို႔ထိုလူသံုးေယာက္မွာ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ၿဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာခဲ႔ေလၿပီ ။
“ဟဲ႔ .. ဘာေတြေငးေနတာလဲဟ..ငါ႔ဟာငါ မိုးေအးေအးနဲ႔ ေကြးေနတာကို နင္ပဲ မုန္႔တီေသာက္ခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး အတင္းေခၚလာ
ၿပီး မုန္႔တီ ကိုေကာင္းေကာင္းမေသာက္ဘူး ” ။ကလ်ာ ၏ အသံထြက္ေပၚ လာမွ ေငးေနေသာ ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ သတိၿပန္ဝင္
လာသည္ ။“ဟင္ .. ေအး .. ဒီလိုဟ … နင္ ဟိုလဘၻက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ လူ သံုးေယာက္ကိုသိလား ” ။ ပြင္႔ဖူး ေမးေငါ႔ ၿပလိုက္ေသာ ဆိုင္ထဲသို႔ ကလ်ာ လွမ္းၾကည္႔မိသည္ ။ ထို႔ေနာက္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးကာၿပန္ေၿဖသည္ ။“
အဲဒါလား … တစ္ေယာက္က ကိုသက္ေမာင္တဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကကိုသီဟတဲ႔ ဒီၿမိဳ႕မွာ မိုက္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ သူေတြ
ကေတာင္ သူ႔ ေတြ႔ရင္ ေဝးေဝး ေ႐ွာင္တယ္ ။သူက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၿပႆနာ စမလုပ္ဘူး ။သူ႔ကို ထိရင္ ဒါမွမဟုတ္ မတရား တာတစ္ခုခု သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕ ေတြ႔ရင္လည္းဘယ္ေတာ႔မွ အၿငိမ္မေနဘူး ။ အဲ .. ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေၿခာက္လေလာက္ကမွ
ေၿပာင္းလာတာ ကိုဟိန္းလတ္ တဲ႔ ။ကိုသက္ေမာင္ အိမ္မွာ ေနလိုက္ ကိုသီဟ အိမ္မွာ ေနလိုက္ နဲ႔ ။နင္ကဒီၿမိဳ႕ေၿပာင္းလာတာ တစ္လ
ေလာက္ပဲ ႐ွိေသးတာ ဆိုေတာ႔ ဘယ္သိမလဲ ။ ေနစမ္း ပါဦး နင္က ဘာလို႔ ေမးရတာလဲ ဖူး ” ။ “ဒီလိုဟ ” ပြင္႔ဖူး က အစခ်ီလိုက္သည္ ။“မေန႔တစ္ေန႔က ငါ ဒီဆိုင္မွာပဲ မုန္႔တီေသာက္ေနတယ္ ။အဲဒီ သံုးေယာက္ထဲကမွ နင္ေၿပာတဲ႔ သီဟ နဲ႔ ဟိန္းလတ္ ဆိုတဲ႔ ႏွစ္ေယာက္က အဲဒီလဘၻရည္ဆိုင္ထဲမွာပဲ ထိုင္ေနတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဝါကနဲ ကားတစ္စီး ထိုးဆိုက္လာၿပီး
ကားေပၚကလူ ငါးေယာက္ ဆင္းခ်လာတယ္ ။အဲဒီမွာတင္ ဟာ ခ်က္ၿခင္းပဲ သီဟ ဆိုတဲ႔လူက ဖ်ပ္ကနဲထ ဘာမေၿပာ ညာမေၿပာနဲ႔
လဘၻက္ရည္ဆိုင္ထဲက ေခြးေၿခနဲ႔ အဲဒီဆင္းလာတဲ႔ ငါးေယာက္ကို တစ္ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ဝင္႐ိုက္ပါေလေရာ သံုးေယာက္ကေတာ႔
ေနရာမွာတင္ ပံုကနဲပဲ ။အဲ .. က်န္တဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က သီဟဆိုတဲ႔ လူကို ခုန္အုပ္ ၿပီး လံုးေထြး သြားၾကတယ္ ။ၿပီးေတာ႔ သီဟဆိုတဲ႔လူက အေပၚစီး ရသြားၿပီးေအာက္ကလူ ကိုဆင္႔ဆင္႔ၿပီးထိုးတယ္ ။ေနာက္ေတာ႔ ေနာက္ဆံုးငါးေယာက္ထဲက က်န္တဲ႔
တစ္ေယာက္က ေခြးေၿခ ကိုင္ၿပီး သီဟ နား တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ကပ္လာတယ္ ။အဓိက ေၿပာခ်င္တာ က နင္ေၿပာတဲ႔ ဒီေရာက္လာတာ
ေၿခာက္လေလာက္ပဲ ႐ွိေသးတယ္ဆိုတဲ႔ ဟိန္းလတ္ဆိုတဲ႔လူပဲ ။ဒီေလာက္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ၿဖစ္ေနတာေတာင္ဟာ ေနရာက တစ္စက္
ကေလးမွ မထပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည္႔ေနႏိုင္လိုက္တာဟယ္ ။ဟိုလူ ေခြးေၿခ ကိုင္ၿပီး သီဟနား ကပ္လာေတာ႔မွ ထၿပီး ေဟးကနဲ လွမ္းေအာ္တယ္ ။ေခြးေၿခ ကိုင္ထားတဲ႔လူ လွမ္းအၾကည္႔ အဲဒီဟိန္းလတ္က သူ႔လက္ထဲ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ႔
ဖန္ခြက္နဲ႔ ဟိုလူ႔မ်က္ႏွာကို လွမ္းပစ္လိုက္တာ တစ္ခ်က္တည္း ။ ဟိုလူလဲ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔အုပ္ၿပီး ဒူးေထာက္လွ်က္သားက်သြားတာေပါ႔ ။
ဟိုလူ႔ မ်က္ႏွာဆိုတာ ဟာ ေသြးေတြမွ ရဲကနဲပဲ ။ၿပီးေတာ႔ ဟိန္းလတ္ဆိုတဲ႔သူက ေကာင္တာကိုသြား ဖုန္းကုိင္ၿပီး ဖုန္းဆက္တယ္ ။
လဲေနတဲ႔ လူငါးေယာက္ကေတာ႔ လွိမ္႔လို႔။သူတို႔ကို တင္လာတဲ႔ ကားကေတာ႔ ေမာင္းေၿပးသြားတယ္ ။မၾကာဘူး ခဏေနေတာ႔ ရဲေတြ
ေရာက္လာၿပီး လဲေနတဲ႔လူေတြေကာ ဟိန္းလတ္ နဲ႔ သီဟ ဆိုတဲ႔ သူေတြေကာ ေခၚသြားတယ္ ။အဲဒီ သီဟ ဆိုတဲ႔ လူေကာ ဟိန္းလတ္
္ဆိုတဲ႔ သူေကာရဲ႕ ပံုစံေတြက ဟယ္ ေစာေစာက ရန္ၿဖစ္ခဲ႔တာ သူတို႔ မဟုတ္တဲ႔ အတိုင္းပဲ ၊ ရဲကားေပၚ ကို ေအးေအးလူလူ တက္လိုက္သြား
တဲ႔ ပံုစံေတြ နင္႔ကို ၿပလိုက္ခ်င္တယ္ ။တကယ္႔ကို သူတို႔ ဖာသာ အိမ္ၿပန္သြားတဲ႔ ပံုစံမ်ိဳး ရယ္လိုက္ အခ်င္းခ်င္းစကားေၿပာလိုက္နဲ႔။
အဲဒါေၾကာင္႔ ဒီလူေတြ ဘယ္လိုမ်ိဳး လူေတြလဲ လို စိတ္ဝင္စားၿပီး နင္႔ကို ေမးမိတာ ဟဲ႔ ကလ်ာမ ရဲ႕”။ ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ သူ႔စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္ရင္း ေရေႏြးပူပူ တစ္ခြက္ကို မႈတ္ေသာက္လိုက္သည္ ။ကလ်ာ က သူ႔မုန္႔တီ ပန္းကန္ ကို ေဘးသို႔တြန္းေ႐ႊ႕ လိုက္ရင္းက“ေအးဟဲ႔ .. အဲဒီ သတင္း မေန႔က ေဖေဖ ေၿပာၿပလို႔ သိၿပီးသြားၿပီ ။အဲဒီ ကားနဲ႔ လာတဲ႔သူေတြက ဟိုဘက္ၿမိဳ႕က
ဦးဟန္ထြန္းရဲ႕ တပည္႔လူမိုက္ေတြ ဟ ။ဦးဟန္ထြန္း ဆိုတာကလည္း နင္ၾကားဖူးမွာေပါ႔ ။ဒီ နယ္တစ္ခုလံုးမွာ နာမည္ၾကီးပဲ ။အဲဒါ
မဟုတ္မခံတတ္တဲ႔ ကိုသီဟနဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို ၿပႆနာ ၿဖစ္ခဲ႔လည္း မသိဘူး ။အဲဒီ ကိစၥမွာ ကိုသီဟနဲ႔ ကိုဟိန္းလတ္ ဘက္က ကိုသက္ေမာင္ တို႔အေဖ ဦးၿမင္႔ေမာင္က အၿပည္႔အဝ အာမခံခ်က္ေပးေတာ႔ ရဲစခန္းက အာမခံေပးထားတယ္ ၾကားတာပဲ ။ဦးၿမင္႔ေမာင္က
ဒီၿမိဳ႕ မွာ အခ်မ္းသာဆံုး ေကာင္းသတင္းအထြက္ဆံုး မဟုတ္လား ”။ကလ်ာ ၏စကားအဆံုး ပြင္႔ဖူး ၏ အသံ အတန္ၾကာ တိတ္ဆိတ္ ေနခဲ႔သည္ ။ထို႔ေနာက္ “အမွန္အတိုင္း ေၿပာရရင္ ငါ သူတို႔ သံုးေယာက ္နဲ႔ ဒီၿမိဳ႔ကိုေၿပာင္းလာတဲ႔ တစ္လတာ အတြင္း
မွာ ခဏ ခဏ ဆံုခဲ႔ဖူးတယ္ ။အထူးသၿဖင္႔ ဟိန္းလတ္ဆိုတဲ႔ လူ ၊ သူ႔ မ်က္ဝန္းေတြမွာ နင္႔နင္႔ စူးစူး တစ္ခုခုကို ခံစားေနရတဲ႔ပံုအၿမဲေပါက္ၿပီး
မႈန္မိႈင္းေနတာပဲ ။သူက အရင္က ဒီၿမိဳ႕က မဟုတ္ဘူးလား” ။ “မဟုတ္ဘူး ဟ ” ကလ်ာက ေၿဖသည္“သူကရန္ကုန္
က ၊ ကို သက္ေမာင္တို႔ ကို သီဟ တို႔ကလည္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ကမွ ဒီၿမိဳ႕ကိုၿပန္လာၾကတာ ။အရင္က သူတို႔ကလည္း မူလတန္း ေလာက္ကတည္းက ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနၾကတာ ။ရန္ကုန္မွာတုန္းကသူတို႔က အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ လို႔ေၿပာတာပဲဟ ။
ငါနဲ႔ ကို သက္ေမာင္က အမ်ိဳးမကင္းဘူး ။ကိုသက္က သူ႔အေဖ ခ်မ္းသာၿပီးသား ဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းဆရာဝင္လုပ္တာက ထားပါ။ကိုသီဟက
ရန္ကုန္အထိ ငယ္ငယ္ ကတည္းက တစ္ကူးတက ေက်ာင္းသြားတက္ၿပီးကာမွ သူ႔အေဖဆံုးသြားေတာ႔ လက္ငုပ္လက္ရင္းၿဖစ္တဲ႔
ကားဝပ္ေ႐ွာ႔ ကို ဆက္ၿပီး ဦးစီးေနတာ ခုထိပဲ ။အထူးဆန္း ဆံုးကေတာ႔ ကိုဟိန္းလတ္ပဲ ။သူက အရင္ကဘာအလုပ္လုပ္ခဲ႔တယ္ အခု
ဘာလုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ကိုသက္နဲ႔ ကိုသီဟက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ မသိဘူး ။ကိုသက္ကို ငါတစ္ခါေတာ႔ေမးၾကည္႔ဖူးတယ္။ကိုသက္က
လည္း မေၿပာၿပဘူးဟ ။ေနာက္ၾကံဳ ရင္သူတို႔နဲ႔ ငါနင္႔ကို မိတ္ဆက္ ေပးမယ္ နင္႔အတြက္ ေရးစရာ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ရတာေပါ႔ နင္လည္း
နင္႔အေဖ ဒီၿမိဳ႕ တာဝန္က် မွပဲ ေရာက္လာေတာ႔တယ္ ။ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက ငါ႔ဆီ ခဏတၿဖဳတ္ လာလည္ေဖာ္ေတာင္မရဘူး ”။
ကလ်ာ ၏ ၿပံဳးစစ မ်က္ႏွာေပး ကို ၿပန္လည္ၿပံဳးၿပလိုက္ရင္း ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ အေတြးမ်ား ေမ်ာလြင္႔လွ်က္ ႐ွိေနသည္ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၂)

ပညတ္တစ္ခု သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး အစြမ္းကုန္ ပြင္႔အာ ေပးေနသည္ဆိုလွ်င္ ထို အရာသည္ ေနေရာင္ၿခည္
တစ္စြန္းတစ္စႏွင္႔ လွပစိုစြတ္ေနေသာ မိုးရာသီနံနက္ခင္း တစ္ခုၿဖစ္ပါသည္ ။အိပ္ယာထကာစ ၿမိဳ႕ကေလး၏ အစြန္ ကားဝပ္ေ႐ွာ႔ ၿခံထဲတြင္
နံနက္ခင္းႏွင္႔ အတူ ရင္ေခါင္းထဲမွ ထြက္လာေသာ လတ္ဆတ္ေသာ မာန္သြင္းသံမ်ား ပဲ႔တင္ထပ္ေနသည္။ခႏၶာကိုယ္ လႈပ္ခတ္လိုက္တိုင္း
ေနေရာင္ၿခည္ ႏွင္႔ အၿပိဳင္ သီဟ ကိုယ္ေပၚက ေခၽြးစက္မ်ား ဖြာဖြာက် လာၾကသည္ ။ဟိန္းလတ္ တစ္ေယာက္ လက္နက္မဲ႔ သိုင္းပညာရပ္ တစ္ခုကို ပံုေဖာ္ကစားေနသည္႔သီဟ ၏ လႈပ္႐ွားပံုမ်ားကို ေအးေအးလူလူ ထိုင္ၾကည္႔ေနသည္ ။ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေစာေစာထကိုယ္
လက္လႈပ္႐ွားမႈလုပ္တတ္ေသာ အမူအက်င္႔မွာ သီဟ ၏ မၿပတ္ေသာ ထံုးစံ တစ္ခု ၿဖစ္သည္ ။အတန္ၾကာ မွ ကစားေနသည္ကို အဆံုး
သတ္ၿပီး ထိုင္ေနေသာ ဟိန္းလတ္႐ွိရာသို႔ သီဟ ေလွ်ာက္လာရင္း လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။“ ဘယ္လိုလဲဟ ငါ႔ေကာင္ရ ေစာေစာ
စီးစီး ႏိုးလို႔ပါလား ” ။ဟိန္းလတ္က ပုခံုးကို တြန္႔ၿပလိုက္ရင္း“အိပ္ခ်ိန္ ေတြ ေပါ ေနရင္ အိပ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵ ကို သိပ္ၿပီး
မတပ္မက္ၾကတာ လူ႔သဘာဝပဲ ကြ ” ဟိန္းလတ္ စကားဆံုးလွ်င္ ဆံုးခ်င္း “ေၾသာ္ .. မင္းကလူကိုး ၊သိပါဘူးကြာ ” ေၿပာင္စပ္စပ္ၿဖင္႔ သီဟက လွမ္းေနာက္ေလသည္ ။“လူရယ္လို႕ ၿဖစ္လာတဲ႔ေနာက္ေတာ႔ လူပဲပီသ ခ်င္ပါတယ္ကြာ ။ ေဟ႔ေကာင္ ၊ ခုန္လို႔ေပါက္လို႔ ၿပီးရင္လည္း လဘၻက္ရည္ဆိုင္သြားမယ္ ၊ ဗိုက္ဆာတယ္ကြ ”။ ဟိန္းလတ္ သီဟကိုလွမ္းေၿပာ လိုက္စဥ္မွာပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္မိုးရိပ္မ်ား အံု႔မိႈင္း လာၿပန္သည္ ။ႏွစ္ေယာက္သား လဘၻက္ရည္ဆိုင္႐ွိရာ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ႔
ၾကသည္ ။“လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆိုတဲ႔စကားကို မင္းဘယ္လို အဓိပၸါယ္ ရလဲ ” သီဟက လွမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းမွ
ေကာက္ကာငင္ကာ ထေမးလိုက္သည္ ။ဟိန္းလတ္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္သည္ ။“တစ္ခါတေလ လိုအပ္တယ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ မလိုအပ္ဘူး ။ အဲသေလာက္ပါပဲ” ဟိန္းလတ္၏အေၿဖအဆံုးတြင္ သီဟ ၏ မေက်နပ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္
“ဘာလဲ ကြ မင္းအေၿဖက ၊မတင္မက်နဲ႔” “ဒီလိုကြာ” ဟိန္းလတ္ ၏ စကားသံမွာ ၿဖည္းၿဖည္း ေလးေလး ပီပီသသ ။“မင္းဆိုရင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ မင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနတယ္ ။အဲ .. ဟိုဘက္ၿမိဳ႕ က ဦးဟန္ထြန္းက
မင္းတပည္႔ ေလး ေမာင္ၿဖိဳးကို မတရားလုပ္ေတာ႔က် မင္းမခံႏိုင္ဘူး ။ဒီလူၾကီးနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ မင္းမေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး ။မင္းက မင္းမွန္တယ္ထင္တဲ႔ မင္းတရားတယ္ထင္တဲ႔ နည္းလမ္းနဲ႔ ေၿဖ႐ွင္းတယ္ ။အဲဒီေတာ႔ ဒီလူၾကီးက မင္းကိုေဒါသထြက္လာတယ္ ။ဒီလူၾကီးက လူေတြလႊတ္ၿပီး မင္းကို တီးခိုင္းေတာ႔ အဲဒီအခါမွာလည္းအဲသလိုပဲ ။ဒီလူေတြကားေပၚ က ဆင္းလာလာၿခင္းမွာပဲ ကိုယ္႔ကို သမ မဲ႔ေကာင္ေတြမွန္းသိေနႏွင္႔တဲ႔ မင္းက ဘယ္သူမွ မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ လက္ဦးမႈ ယူၿပီး မင္းက စ သမ တယ္ ။အေရးအေၾကာင္း
ၾကံဳလာေတာ႔ မင္းမနက္တိုင္း က်င္႔က်င္႔ေနတဲ႔ မင္းရဲ႕ လက္နက္မဲ႔ ကိုယ္လံုပညာရပ္ထက္ လဘၻက္ရည္ဆိုင္က ေခြးေၿခက မင္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ပိုၿဖစ္ေနၿပန္ေရာ။ ဆိုေတာ႔ကာလိုက္ေလ်ာညီေထြဆိုတာ မင္း လိုက္ေလ်ာညီေထြေနဖို႔ ၾကိဳးစားလိုက္ၿပီဆိုကတည္းက
လိုက္ေလ်ာညီေထြ မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အရာကြာ ။ဒါေၾကာင္႔ အဲဒီအရာ ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ လိုအပ္တယ္ ၊တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း
မလိုအပ္ဘူး ။မင္းဒီေမးခြန္းကို အစခ်ီလိုက္ကတည္းက မင္း အဓိက ငါ႔ကို ဘာေၿပာခ်င္လဲ ငါသိတယ္ သီဟ။သက္ေမာင္လည္း အၿမဲတမ္း ငါနဲ႔ ဆံုရင္ မင္းလို စကားရိပ္ေတြ သန္းေနက်ပဲ ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ေစတနာကို ငါနားလည္တယ္ ။ေက်းဇူးလည္းတင္တယ္ ။
ခက္တာက စိတ္ဆိုတာ အနာတရၿဖစ္သြားရင္ ၿပန္ေကာင္းဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ယူ ရတယ္ ။အခ်ိန္ယူေနတာေတာင္မွပဲ ၿပန္ေကာင္းဖို႔မေသခ်ာ
ဘူး ။ ဘဝဟာ ခဏပါ ကြာ ။ဒါေပမယ္႔ မေအးခ်မ္းႏိုင္သမွ် ငါတို႔ ထမ္းထားရတာေတြ ေလးေန ဦးမွာပဲ ။ငါတို႔ သိေနတဲ႔ အသိေတြဟာ လည္းသိေန႐ံုသက္သက္ ကလြဲလို႔ လက္ေတြ႔ ေအးခ်မ္းေအာင္ မေနႏိုင္ မက်င္႔ႏိုင္ သမွ် ကေတာ႔ပူေနဦးမွာပဲ ကြ ။အဲသလိုပဲ ငါသိ
ေနတယ္ ။အခုလို ၿဖစ္ေနတာ မေကာင္းဘူး မၿဖစ္သင္႔ဘူးဆိုတာလည္းသေဘာေပါက္တယ္ ။ဒါေပမယ္႔ မေနႏိုင္တာၾကီးကို ေနႏိုင္ေယာင္
ေဆာင္ေနရတာ ထက္စာရင္အခုအေနအထားက ငါ႔အတြက္ အသက္႐ႈ ဝ ေနတယ္ကြာ ။အဲဒီအတြက္ မင္း ငါ႔ကို သူ႔သံပတ္နဲ႔ သူ
သြားေနတဲ႔ အ႐ုပ္တ႐ုပ္လိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ၾကည္႔ေနလိုက္ကြာ ။သံပတ္ ကုန္ရင္ ငါ ရပ္သြားပါလိမ္႔မယ္ ။ဟုတ္ပလား” ။
ဟိန္းလတ္ စကားမ်ား ဆံုးသြားေသာ္လည္းသီဟ အတန္ၾကာ ၿငိမ္သက္ေနသည္ ။“ဟိန္းလတ္ရာ ” ။ သီဟ ရင္ထဲမွာေတာ႔ တိုးတိုးဖြဖြ ေအာ္ေနမိသည္ ။မိုးကေလးမ်ား ဖြဲဖြဲ က်လာသည္ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၃)

ကမၻာ လည္ေနသည္ ။ရာသီ လည္ေနသည္ ။အခ်ိန္မ်ား လည္ေနသည္ ။အရာအားလံုး လည္း သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ တစ္မ်ိဳးစီ လည္ပတ္ေနၾကပါသည္ ။ပြင္႔ဖူး ေ႐ွ႕တြင္ ထိုင္ေနေသာ ဟိန္းလတ္ ၏ ပံုစံမွာ ထံုးစံမၿပတ္ ေအးတိ ေအးစက္။ ဟိန္းလတ္ ႏွင္႔
အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံု ရင္းႏွီးခဲ႔ပံုမ်ား ကို ပြင္႔ဖူး ၿပန္စဥ္းစား ေနမိသည္။ထိုေန႔က သူမ ၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပါလာေသာ မဂၢဇင္း ေရာက္ၿပီ
ၿဖစ္ေၾကာင္း မွာထားေသာ စာအုပ္ဆိုင္ မွ ဖံုးဆက္သၿဖင္႔ အေဖမသိေအာင္မိုး႐ြာထဲ တြင္ ဆိုင္ကယ္ၿဖင္႔ ခိုးထြက္အလာ လမ္းတြင္ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္သည္ ။မိုး႐ြာေနေသာအခ်ိန္လူ႐ွင္းေနေသာအခ်ိန္လည္း ၿဖစ္သၿဖင္႔ ကိုယ္ေပၚပိေနေသာ ဆိုင္ကယ္ကို ထူမတ္ကာ
ထလာဖို႔ဆိုသည္မွာ ပြင္႔ဖူး အဖို႔ မႈန္ဝါးဝါး ဆုေတာင္း တစ္ခုမွ်သာ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ဟိန္းလတ္ တို႔ သံုးေယာက္ႏွင္႔ တိုးကာ ေဆး႐ံု ပို႔ေပးခဲ႔ၾကသည္ ။ပြင္႔ဖူး အံ႔ၾသ မိသည္မွာ ဟိန္းလတ္ဆိုေသာသူသည္ ဆိုင္ကယ္ပိေသာ ဒဏ္ေၾကာင္႔စုုတ္ၿပတ္လု နီးပါးၿဖစ္ေနေသာ ပြင္႔ဖူး ေၿခေထာက္တစ္ဖက္ ကို အေရးေပၚ ကုသ နည္းမ်ားၿဖင္႔ စနစ္တက် ေသြးထြက္မလြန္ေအာင္ မိုးထဲေရထဲ တားဆီးေပးႏိုင္
ခဲ႔ၿခင္းပင္ ။ထို႔ေနာက္ သက္ေမာင္ ညီမ တစ္ဝမ္းကြဲ ၏ သူငယ္ခ်င္းမွန္း သိလာၿပီးေနာက္ပိုင္း ေဆး႐ံု တက္စဥ္ေတာက္ေလွ်ာက္
တြင္လည္း ပံုမွန္ လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ သည္ ။ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေၿပာသည္႔အခါတြင္ “ကၽြန္ေတာ္က
အရင္က ေ႐ွးဦးသူနာၿပဳ သင္တန္းမွာ ပထမရခဲ႔ တာဗ် ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ဖူး ကံေကာင္းသြားတာ”ဟု ဟိန္းလတ္က
ၿပန္ေၿပာသည္႔ အမူအရာတြင္ ေတြ႔ေနက်ထက္ ပိုေသာ မႈန္မိႈင္းၿခင္းတစ္မ်ိဳး
ဟိန္းလတ္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပြင္႔ဖူး ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ေလးလေက်ာ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူက ကိုယ္ႏွင္႔ မုန္႔တီ လိုက္ေသာက္ ကိုယ္က သူႏွင္႔ လဘၻက္ရည္ဆိုင္ လိုက္ထိုင္ ေသာအေၿခအေနထိ ရင္းႏွီးမႈတိုးတက္လာခဲ႔သည္။သူ႔ အေၾကာင္း ကိုေမးသည္႔ အခါ တြင္လည္း
စကားလွပစြာ ေ႐ွာင္ထြက္ သြား တတ္ေသာ ဟိန္းလတ္ ၏ စကားတတ္လွပံုကို မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ တစ္ပုဒ္စ ႏွစ္ပုဒ္စ ပါဝင္ေနရာယူလာၿပီ ၿဖစ္ေသာ ကဗ်ာဆရာမ ေပါက္စ ပြင္႔ဖူး ပင္ လက္ဖ်ား ခါရေလသည္ ။“ဖူး ..ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ ” ဟိန္းလတ္ ၏ စကားသံၾကားမွ ပြင္႔ဖူး ၏ အေတြးစမ်ား တိကနဲၿပတ္ေတာက္သြား သည္ ။“ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကိုဟိန္း ရယ္ ၊ ဒီလိုပါပဲ ” ပြင္႔ဖူး ၏ စကားသံအဆံုး တြင္ ဟိန္းလတ္ ပြင္႔ဖူး မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည္႔လိုက္သည္ ။သူ႔မ်က္ႏွာ တြင္ လည္း ေလးနက္မႈတို႔အတိုင္းသား ထင္ဟပ္ေနသည္ ။ထို႔ေနာက္ ဟိန္းလတ္ထံမွ စကားသံထြက္ေပၚလာသည္ ။“မနက္ၿဖန္ က်ရင္
လဘၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တဲ႔ အခ်ိန္က် ဖူး ကို ကၽြန္ေတာ္ စကားေၿပာစရာ႐ွိတယ္” ။ကိုယ္႔ ရင္ခုန္သံကို ကိုယ္ ပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ ပီပီ သသ ၿပန္ ၾကားလိုက္ရသည္ ။အတန္ၾကာမွ အလိုလို ငံု႕မိလွ်က္သားၿဖစ္ေနေသာ ေခါင္းကို ေမာ႔ၿပီး စကားၿပန္ေၿပာရန္ၾကည္႔လိုက္
ေသာအခါ ထိုင္ေနေသာေနရာတြင္ ဟိန္းလတ္႐ွိ မေနေတာ႔ပါ ။ဆိုင္အၿပင္ဘက္သို႔ ကမန္းကတမ္း ၾကည္႔လိုက္ေသာ အခါတြင္မူ ခပ္
ေအးေအး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခြာသြားေသာ ဟိန္းလတ္ ၏ေက်ာၿပင္ကို ၿမင္လိုက္ရ ေလေတာ႔သည္ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း(၄)

ႏွင္းဖြဲဖြဲ ႏွင္႔ မနက္ခင္း သည္ ၿဖဴလြလြ ႏွင္႔ ကပိုက႐ို လွေန သည္ ။သဘာဝ တရား ၏ လက္ရာေၿမာက္ ပန္းခ်ီ
ကားခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္ထဲတြင္ နံနက္ခင္း တစ္ခု ရင္ခုန္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ မိႈင္းေနေသာ မ်က္ဝန္းအစံုတို႔ ပိုင္ဆိုင္ေသာ
ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ပါဝင္ခဲ႔ဖူးပါသည္ ။စားပြဲ ေပၚ႐ွိ လဘၻက္ရည္ခြက္ထဲမွ လဘၻက္ရည္ မ်ား အေငြ႔ တစ္ေထာင္းေထာင္း ထေနၾက
သည္ ။ပြင္႔ဖူး ၏ ႏွလံုးသားႏွင္႔ အနီးဆံုး အေႏြးထည္ ၏ ဘယ္ဘက္ အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ေသြးစြန္းေနေသာလက္ကိုင္ပဝါေလးတစ္ထည္သူမ ထံတြင္ အဆင္သင္႔ ႐ွိေနပါသည္ ။ထိုလက္ကိုင္ပုဝါေလးမွာ သူမ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ေသာေန႔တြင္သူမေၿခေထာက္အားစည္းေႏွာင္ေပး
ခဲ႔ေသာ ဟိန္းလတ္ ၏ လက္ကိုင္ပဝါ ေလးၿဖစ္သည္ ။“ဖူး ကၽြန္ေတာ္ေၿပာတာ ေသေသခ်ာခ်ာေလး နားေထာင္ေပးပါ ” ဟိန္းလတ္ထံမွ စကားသံ ။“ကၽြန္ေတာ္႔ ဘဝမွာ အၿမတ္ႏိုးရဆံုး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ႐ွိခဲ႔တယ္” ။
ပြင္႔ဖူး ၏ နား႐ြက္ဖ်ားေလး ေနြးေထြးလာသည္ ။ဟိန္းလတ္ ထံမွ စကားသံကို အသက္ေအာင္႔ကာ နားေထာင္ ေနမိသည္ ။
“သန္ဘက္ခါ ဆိုရင္ အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္႔ ခ်စ္သူရဲ႕ ေမြးေန႔ ေရာက္ၿပီ အဲဒီအတြက္ကၽြန္ေတာ္ မနက္ၿဖန္ ရန္ကုန္ ၿပန္ရလိမ္႔မယ္ အၿပီး ၿဖစ္ခ်င္လဲ ၿဖစ္သြားလိမ္႔မယ္ ဖူး ။ ” ပြင္႔ဖူး နားထဲတြင္ မိုးထစ္ခ်ဳန္းသလိုအက်ယ္ၾကီး ၿမည္ဟီးသြားသည္ ။အိပ္ကပ္
အတြင္းမွ လက္ကိုင္ပုဝါေလးမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသေယာင္ ထင္ရသည္ “ ကၽြန္ေတာ္ ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနခဲ႔ ထိုင္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ႏွစ္တာ နီးပါးအတြင္းကၽြန္ေတာ္႔ အေပၚ ေပးခဲ႔တဲ႔ နားလည္မႈေတြအတြက္ ေက်းဇူး အရမ္း တင္ပါတယ္” ။နားေတြ ထံုထိုင္းဆြံ႕အ ကုန္ သလို ဟိန္းလတ္ ဆက္ေၿပာသြားသည္႔ စကားမ်ားမွာ မၾကားရတစ္ခ်က္ ၾကားရတစ္ခ်က္ ။ဆုိင္မွ ခြဲခြာကာ ထလာၿပီး သည္ အထိပြင္႔ဖူး တစ္ေယာက္ စိတ္ႏွင္႔ ကိုယ္ႏွင္႔ မကပ္ ။ ေလထဲမွာ လြင္႔ေနသူ တစ္ေယာက္ပမာ ။မၿပၿဖစ္ခဲ႔ေသာ ေသြးစြန္းေနသည္႔
လက္ကိုင္ပုဝါ ေလးတစ္ထည္ ႐ွိခဲ႔ဖူးေၾကာင္း ႏွလံုးသား ကလြဲ၍နားဆင္ ေပးမည္႔သူ မ႐ွိ ။
မေပးဖတ္ ၿဖစ္ေတာ႔ေသာ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္တြင္ ဝိဥာဥ္တစ္ခု ကပ္ပါသြားခဲ႔ပါသည္ ။
ႏွင္းဖြဲဖြဲထဲတြင္ ၿဖစ္သည္ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိုင္း (၅)

ကံၾကမၼာ သည္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ပိရိ ေသသပ္ေသာ ပဥၥလက္ တစ္ရပ္ပိုင္ဆိုင္ပါသည္ ။ေမွာက္ထားေသာ
ဖဲတစ္ခ်ပ္ ေလတစ္ခ်က္ အယိမ္းတြင္ ဆတ္ကနဲ လန္သြားပံုမွာ ေသာ႔ခတ္ထားေသာ ေသတၱာတစ္လံုး ၿဖည္းၿဖည္းပြင္႔လာသည္႔ပံုမ်ိဳး
“ကိုသက္ေမာင္ က်မ ကို ေၿပာခ်င္တယ္ဆိုတာက ”ပြင္႔ဖူး ၏ အသံမွာ တည္ၿငိမ္ေနသည္ (သို႔မဟုတ္) တည္ၿငိမ္
ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္ ။“ဟိန္းလတ္ တစ္ေယာက္ မေန႔က ၿပန္သြားတယ္”သက္ေမာင္ ၏စကားကို ပြင္႔ဖူး
ၿဖတ္ေၿပာလိုက္သည္။ “အဲဒါ က်မ သိၿပီးသားပါ ”သက္ေမာင္ တစ္ေယာက္ သက္ၿပင္းခ် လိုက္သည္ ။
“ကၽြန္ေတာ္ ပြင္႔ပြင္႔ လင္းလင္းပဲ ေၿပာေတာ႔မယ္ဗ်ာ မနက္က ကၽြန္ေတာ္႔ ညီမ ကလ်ာ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္ဆီလာၿပီး ရန္ေတြ႔သြား
တယ္ ။ဟိန္းလတ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတာ႔ေပါ႔ ။တကယ္လို႔မ်ားကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက ပြင္႔ဖူးအေပၚ မွာ စိတ္ဒုကၡ ေရာက္ေစ ခဲ႔သလို
မ်ားၿဖစ္ခဲ႔ရင္ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ ပါတယ္ ။သူ ၿပန္ခါနီး ကၽြန္ေတာ္႔ ကို စကားတစ္ခြန္းေၿပာခဲ႔ တယ္ဗ်ာ ။တကယ္လို႔သာ သူ႔ဘဝမွာ
ေဝေလး သာ မ႐ွိ ခဲ႔ရင္ ပြင္႔ဖူး ကို သူ ခ်စ္ခြင္႔ ပန္မိမွာ ေသခ်ာတယ္တဲ႔ ”ပြင္႔ဖူး ႏႈတ္ဆိတ္စြာ ေနေနမိသည္ ။ သက္ေမာင္ ၏ စကားသံ ဆက္လက္ထြက္ေပၚ လာသည္ ။“ကၽြန္ေတာ္ အခုစကားေတြကို ဟိန္းလတ္ကို သူ႔အေၾကာင္း ၿပန္အစ မေဖာ္ပါဘူးလို႔ ကတိ ခံထားၿပီးကာမွပြင္႔ဖူးအေန နဲ႔ သူ႔အေပၚကို တစ္မ်ိဳးမၿမင္ေစခ်င္ တာက တစ္ေၾကာင္း သိသင္႔တယ္ ထင္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔
ေၿပာၿဖစ္တာပါ ။ဒီေကာင္ ရဲ႕ ပါးစပ္က ေဝေလး နာမည္ၿပီးရင္ အေရးတယူ ေၿပာသံၾကားရတဲ႔ နာမည္က ပြင္႔ဖူး ရဲ႕ နာမည္ပဲ ။
ေၿပာရရင္ ဒီေကာင္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ သီဟရယ္က ငယ္ငယ္ ကတည္းက ေက်ာင္းေနဖက္ေတြဗ်ာ ။ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္က ဘာၿပႆနာ ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အရမ္းကို ေသြးေအးတတ္ၾကတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထဲမွာမွ ဒီေကာင္ကေသြးအေအးဆံုး ။အတည္
ၿငိမ္ဆံုး ။ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးက လက္ဖ်ားခါ ရတယ္ ။တကၠသိုလ္ က်ေတာ႔ ေက်ာင္းၿခင္း မတူၾက တာေတာင္ သံုးေယာက္လံုး
ကတစ္တြဲတြဲပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဝိဇၨာ ႐ိုး႐ိုး ဆိုေတာ႔ ေက်ာင္းအရင္ဆံုးၿပီးတယ္ ။သီဟကစက္မႈ နဲ႔ ၿပီးတယ္ ။ဒီေကာင္က ေဆးေက်ာင္း
ကဗ်”။ပြင္႔ဖူး ခႏၶာကိုယ္ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။“ကၽြန္ေတာ္ကအရင္က ေ႐ွးဦးသူနာၿပဳ သင္တန္းမွာ ပထမရခဲ႔ တာဗ် ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ဖူး ကံေကာင္းသြားတာ” ဟိန္းလတ္ ၏ စကားသံမ်ား ၿပန္ၾကားေယာင္လာသည္ ။“ဒီေကာင္
ေဆးေက်ာင္း ပထမႏွစ္မွာပဲ ေဝေလးနဲ႔ ေတြၿပီး ၾကိဳက္ခဲ႔ၾကတာဗ် ။ေဝေလးက ဒီေကာင္႔ကိုၿမတ္ႏိုးသလိုေဝေလးကိုလည္း ဒီေကာင္က
ၿမတ္ႏိုးတာမွ တအားပဲ ”။“ေကာင္းတာေပါ႔႐ွင္ ၊ အခုလည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆက္ေလွ်ာက္ ရမယ္႔ခရီးက သာယာေၿဖာင္႔ၿဖဴးမွာပါ ၊ က်မ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ” ပြင္႔ဖူး ၿဖတ္ေၿပာလိုက္ေသာစကားအား သက္ေမာင္မွ လက္ကာၿပလိုက္ေလသည္။“အဓိက ေၿပာခ်င္တာက အဲဒီမွာ ၊အခုကၽြန္ေတာ္ေၿပာေနတဲ႔ ေဝေလးဆိုတာ က လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္ ကတည္းက ဆံုးသြားခဲ႔ၿပီဗ်ာ”။

… “ ႐ွင္ ” ..

ပြင္႔ဖူးတစ္ကိုယ္လံုး တံတိုင္းတစ္ခုႏွင္႔ ပစ္ေစာင္႔ခံလိုက္ရ သလိုမိ်ဳး ။“ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ၊ဒီေကာင္ ေဆးေက်ာင္း ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ ပဲ ဆံုးသြားတာ ။ေဝေလး မွာက ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါ ႐ွိတယ္ ။ဆံုးသြားတာကလည္း ေဝေလး ရဲ႕ ေမြးေန႔မွာပဲ ဒီေကာင္႔ လက္ေပၚ မွာတင္ ။အဲဒီေန႔မွာ ေတာင္ ဒီေကာင္႔အေနအထားက သိပ္ကို တည္ၿငိမ္ေနခဲ႔တယ္ ။အဲဒီ အၿပင္ပန္း တည္ၿငိမ္ ေနမႈဟာ ဒီေကာင္႔ စိတ္
အတြင္းပိုင္း ကိုဘယ္ေလာက္ ႐ိုက္ခ်ိဳးသြားလဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ သီဟ ရယ္ ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။ေဝေလးရက္လည္ ၿပီးတဲ႔
ေန႔မွာ ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုေၿပာတယ္ ။ေဝေလးက သူ႔ကိုမွာသြားတယ္တဲ႔ သူမ႐ွိလည္း သူ႐ွိေနသလိုမ်ိဳး တည္တည္
ၿငိမ္ၿငိမ္ ႐ွင္သန္ေနရမယ္ လို႔တဲ႔ဗ်ာ ။ဒီေကာင္က အေဖ အေမ မ႐ွိေတာ႔ဘူးဗ် ။ ဦးေလး ေတြနဲ႔ ေနတာ။ဦးေလးေတြက လူပ်ိဳၾကီးေတြ ။
အဖိုးအဖြားေတြက ႏိုင္ငံၿခားမွာ ။မိသားစု ငတ္တဲ႔ ဒီေကာင္႔အဖို႔ေဝေလး နဲ႔ ေတြ႔တာ ဒီေကာင္႔အတြက္ တကယ္႔ကို ေႏြးေထြးမႈေတြ ရခဲ႔တယ္။ရခဲ႔တဲ႔ေႏြးေထြးမႈေတြကလည္း ခဏတာ အတြင္းမွာေပ်ာက္ဆံုးသြား ခဲ႔ၿပန္တယ္ အရင္ကေတာ႔သူတက္ေနတဲ႔ ပညာရပ္မွာ
ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါသည္ ေဝေလး အတြက္ အေတာ္ အားထည္႔ထားတာဗ် ။။ေဝေလး ဆံုးၿပီး
တဲ႔ေနာက္မွာ ဒီေကာင္ ေက်ာင္းဆက္ မတက္ေတာ႔ဘူး ။ေနာက္ပိုင္း သူ႔ေနပံု ထိုင္ပံုေတြဟာ တကယ္႔ကို ေဝေလး မွာခဲ႔တဲ႔ အတိုင္းပါပဲဗ်ာ ။
ေဝေလး မ႐ွိေတာ႔ေပမယ္႔ ေဝေလး ႐ွိေနတဲ႔ အတိုင္းကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ နဲ႔ ေနထိုင္တယ္ ။ထူးဆန္းတာက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနေန
ေဝေလး ေမြးေန႔ နဲ႔ တစ္ရက္ထဲက်တဲ႔ ေဝေလးဆံုးသြားတဲ႔ေန႔ေရာက္ရင္ အရင္ ေဝေလး ေမြးေန႔ေတြမွာလိုပဲ သူတို႕ဆံုေနက် ေနရာကို ေရာက္ေအာင္သြား တယ္ ။အားရေအာင္ အဲဒီေနရာမွာပဲ တေနကုန္ ကုန္ဆံုးၿပီးမွ ၿပန္လာတယ္ ။ထံုးစံမပ်က္ပဲ။မႏွစ္ကေတာ႔
ဒီေကာင္႔ကို စိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ၿဖစ္ေအာင္ လို႔ သီဟ နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ လာလည္ခိုင္းထားတာ ။ဒီေန႔ ေဝေလး ေမြးေန႔ဆိုေတာ႔ ။မေန႔က ဒီေကာင္ၿပန္သြားတယ္ေလ ။ခက္တာက ဒီေကာင္က အခု သူၿဖစ္ေနတာ ဟာ မၿဖစ္သင္႔တဲ႔အေၿခအေနမွန္း
သိလွ်က္နဲ႔ ကို သူ႔ကိုယ္သူ ဆက္ ၿပီးေမာင္းႏွင္ ေနတာပဲ ။သူေၿပာေနက်စကားတစ္ခြန္း႐ွိတယ္ ။ ေအးၿမမႈကို ႐ွာေတြ႔ ၿပီဆိုတိုင္း မေအးၿမႏိုင္ ဘူးတဲ႔ ။ေအးၿမမႈ နဲ႔ တစ္သားထဲက်ႏိုင္မွသာ ေအးၿမႏိုင္မွာတဲ႔ ။ပူေလာင္ခြင္႔ ၾကံဳတုန္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ သူ ပူေလာင္
ေနတာကို လႊတ္ထားလိုက္ပါတဲ႔ ။တကယ္တမ္း ပူေလာင္ၾကေဟ႔ဆိုရင္ လူဆိုတာ အၿမဲတမ္း ပူေလာင္ မေနႏိုင္ပါဘူး တဲ႔ဗ်ာ” ။
သက္ေမာင္ ၏ ႐ွည္လွ်ား လွေသာ စကားအဆံုးတြင္ ပြင္႔ဖူး ၏ ပါးၿပင္ေပၚ တြင္ မည္႔သည္႔ အခ်ိန္မွ စ၍ စီးက်လာ မွန္းမသိေသာ
မ်က္ရည္ မ်ားၿဖင္႔ ၿပည္႔ႏွက္ေနေလသည္ ။မည္႔သည္႔ စကားမွ မထြက္ေပၚ လာႏိုင္ေအာင္ကို အသံေတြ ခမ္းေၿခာက္ေနခဲ႔သည္ ။
“ကဲဗ်ာ ဒီေလာက္ဆို ပြင္႔ဖူး နားလည္ေလာက္ပါၿပီ ပြင႔္ဖူး ကို ေသာက ေတြ ထပ္ေပးမိတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခြင္႔လႊတ္
ေပးပါ” ။သက္ေမာင္ထြက္သြားၿပီး အတန္ၾကာမွ ပြင္႔ဖူးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲေၿပးဝင္ကာ ကုတင္ေပၚ အ႐ုပ္ၾကိဳးၿပတ္လွဲခ် လိုက္သည္ ။ေရးထားေသာ ကဗ်ာစာ႐ြက္ မ်ား အိပ္ယာေပၚမွတဆင္႔ ၾကမ္းၿပင္ေပၚ ၿပန္႔က်ဲ က်သြားသည္ ။ထူးဆန္းစြာ ကဗ်ာ စာ႐ြက္ တစ္႐ြက္သာ ကုတင္ေပၚတြင္ မက်ပဲ က်န္ရစ္ခဲ႔ေလသည္ ။

“ကိုယ္ထင္ၿပသြားတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္လ္”

မီးၿပင္းၿပင္းတိုက္ခံရတဲ႔
ေရေႏြးခရားတစ္လံုးလို
စိတ္အာဟာရေတြကဆူေဝ
တစ္ကယ္တမ္းက
အဆံုးမသတ္ေစခ်င္သလို
စလည္းမစခ်င္ခဲ႔မိတာအမွန္ ။

သိခြင္႔ရလိုက္ရေတာ႔
ေႏွာင္း ... ၿပီ
သတိထားေနလွ်က္က
ၾကက္ေၿခခတ္တို႔သာမ်ားလာခဲ႔
ၿပန္ေၿပာစရာစကားလံုးတို႔ေသတယ္ ။

ေဟးးးးးး
ေမွာင္မွန္း သိသိနဲ႔ ထပ္ထပ္ေမွာင္ေနရတာ ကိုက
အားလံုးထက္ ပိုေမွာင္တယ္
ၾကိဳးေတြသာ တစ္ေခ်ာင္းၿပီးတစ္ေခ်ာင္း
“ေထာင္း”ကနဲၿပတ္သြား
အာ႐ံုေတြရဲ႕ရင္႔က်က္မႈ အားက
တက္ကုန္ ႐ြက္ကုန္ ကို ခ်ိဳ႕တဲ႔ခဲ႔ ။

႐ြာေတာ႔႐ြာလိုက္တယ္
မိုးေၿပးဆိုေတာ႔လည္း
ေနပူၾကီးထဲမွာပဲ႐ႊဲစိုက်န္ရစ္
ဘယ္လိုအေနအထိုင္ေတြေၿပာင္းေၿပာင္း
ဆူးဟာဆူးပါပဲ
စူးနစ္ဖို႔သက္သက္ရယ္ ။။

ပြင္႔ဖူး ဘဝတြင္ သူ႔အား ကိုယ္ထင္ၿပ႐ံု သာ
ၿပသြားခဲ႔ဖူးေသာ လင္းလက္ၿခင္းေလး တစ္ခု႐ွိခဲ႔ဖူးပါသည္ ။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

အပိတ္

မေသခ်ာပါ ဆိုသည္႔ အရာကိုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မက္ေမာ ေနၿခင္းမွာ ဝဋ္ တစ္ခု ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္သည္ ။
ထိုဝဋ္ တစ္ခုသည္ပင္ သူ႔အတြက္ တပ္မက္စာ တစ္ခြက္ ၿဖစ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကမၻာေပၚတြင္ ႐ွိေနပါသည္ ။လႈပ္႐ွားေနေသာ
ကန္ေရၿပင္ နံေဘး ခုံတန္းေလးေပၚတြင္ လူတစ္ေယာက္ တစ္စံု တစ္ရာ ကို စိတ္႐ွည္ လက္႐ွည္ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေန သည္ ။
ထိုသူ႔ ထံတြင္လည္း တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္ထင္ၿပ႐ံုသာ ၿပသြားေသာ လင္းလက္ၿခင္းေလး တစ္ခု ႐ွိခဲ႔ဖူးပါသည္ ။ထိုလင္းလက္ၿခင္းေလးကို
ၿပန္မရႏိုင္မွန္း သိသိႏွင္႔ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ ေနခြင္႔႐ွိေနၿခင္းမွာလည္း ထိုသ႔ူ ဘဝ၌ ႏွစ္သက္စြာ ေသာက္သံုးခြင္႔ ရ႐ွိခဲ႔လိုက္ေသာ က်ိန္စာ ခ်ိဳခ်ိဳ တစ္ခြက္ပင္ ၿဖစ္ေပေတာ႔သည္ ။

အိုင္လြယ္ပန္