ဘာမွမပါတဲ႔ ကဗ်ာ

ေၿပာရရင္
ေလာကဓံ ရဲ႕
ေလာကဝတ္ ကိုက
ေလာကြတ္ေက် ခဲ႔ပါတယ္ ။

႐ိႈက္ပါ မ်ားေတာ႔
အဆုတ္ေတြ အားနည္းလာခဲ႔
အခိုးအေငြ႔ေတြ ႐ႈပ္လာတယ္
ခႏၶာေတြ ႐ႈပ္လာတယ္
ကိုင္ဆုပ္ထားတဲ႔ ရပိုင္ခြင္႔ တစ္ဖက္ၿခမ္းမွာ
ဂ႐ုမၿပဳမိတဲ႔ ေပးဆပ္ၿခင္း တစ္ခု ငိုေနရဲ႕ ။

ေလးကန္ေနတဲ႔ ေၿခလွမ္းေတြ ဟာ
ကမၻာဦးစကတည္းက လိုက္မမွီတဲ႔ စိတ္ ရဲ႕ေနာက္ကို
အေတးအမွတ္မ႐ွိ တေကာက္ေကာက္
ေႏြ ဘယ္ေလာက္
ေဆာင္း ဘယ္ေလာက္
မိုး ဘယ္ေလာက္ ။

ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေတြး
ေသာက္ရမယ္႔အေရး
အဝင္ေကာင္းေအာင္
ရသမွ် ဂါထာေတြ႐ြတ္
တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ပဲ
မ်က္စိစံုမွိတ္ ေမာ႔ခ်ပစ္လိုက္တယ္ ။

ေၾသာ္ ..
မေသာက္ခင္ေတာ႔ ေၾကာက္လိုက္ရတာ
တကယ္တမ္းေတာ႔
ခြက္ထဲမွာ က ဗလာ ။

အိုင္လြယ္ပန္