ေဆး႐ံု

ၿပဴတင္းတံခါးေလးထဲက ၿမင္ေနရ
ခပ္ေကြးေကြး ထားၾကည္႔ထားတာပါတဲ႔
လ တစ္စင္းက လွမ္းေၿပာရဲ႕
ထမင္းဆီဆမ္း ေ႐ႊလင္ပန္းနဲ႔
ပုလဲနံပ သင္႔ခဲ႔သူမို႔
ၿပည္႔ဝန္း ဝိုင္းစက္ၿခင္းကိုမွ ငတ္တယ္
ခြင္႔ လႊတ္ ပါ ။

ခက္ခဲစြာ ႐ိႈက္သြင္းေနရတဲ႔ ေလဟာ
မွိန္ေဖ်ာ႔ေနတဲ႔ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၿငိလို႔
ဆုပ္ကိုင္ခဲ႔သမွ် တစ္ထစ္ၿခင္း ၿပန္ၿပန္ၿဖည္ခ်ေနရ ။

အမွန္တရား ဟာ
အသြား ႏွစ္ဖက္႐ွိၿပီ ဆိုပါစို႔
ကိုယ္ထိ႐ွမိတဲ႔ ဘက္ဟာ
ကိုယ္႔အမွန္တရားပါပဲ
ေပးဆပ္ၿပီ ဆိုတဲ႔ေနာက္ေတာ႔
ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ စကားလံုးေတြ
မလိုအပ္ေတာ႔တာ တရားပါတယ္ ခ်စ္သူ ။

ပါးၿပင္ တစ္ခုကို ေက်နပ္စြာ ခ်ိဳၿမိန္ေစခဲ႔ဖူးတဲ႔
လက္ဝါး ေဖာင္းေဖာင္းေလးဟာ
အေတြးထဲမွာ မီးပြင္႔ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္
ၿပံဳးမိၿပန္တယ္ နာ .. နာ .. က်င္ .. က်င္ ။

ကႏၱာရ မွာေတာင္
မိုးၿခိမ္းသံၾကားခဲ႔ ဖူးတာပဲေနာ္ ေမ ေမ ။

အဲသလို ပံုရိပ္ေတြ
ေဟာင္းႏြမ္းခဲ႔တာ
ၾကာ ... ေပါ႔
ေၿခာက္ကပ္ ေနတဲ႔ ကုတင္ နံပါတ္ ၁၃
သူ႔ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ စြဲကပ္သြားဖူးတဲ႔
ကိုယ္႔ေငြ႔ေလးတစ္ခုနဲ႔
အခုထိ
ေႏြးေထြး႐ွိန္းပ ေကာင္းေနတုန္း ...။

အိုင္လြယ္ပန္