ကၽြန္ေတာ္တို႔ရပ္ကြက္ေလးထဲ တစ္ခါတုန္းက လမ္းေဘးမွာ တိုင္ေလး ေလးေခ်ာင္းစိုက္ မိုးကာစေလးမိုးၿပီး
အလယ္မွာပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးတစ္လံုးခ် ၿဖစ္သလိုေနထိုင္ခဲ႔တဲ႔ အဘြားၾကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္ ....
စည္ပင္ေတြကလည္း ဘာလို႔မွန္းေတာ႔ မသိဘူး ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ အဲသလို ေနထိုင္ခဲ႔တဲ႔ အဘြားၾကီးကို
ဖယ္ခိုင္းတာမ်ိဳး ရွားခိုင္းတာမ်ိဳးမေတြ႔ရဘူး .....အဘြားကလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွဂရုမစိုက္တဲ႔ ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက
ပလတ္စတစ္ ေကာ္က်ိဳးေကာ္ပဲ႔ ပုလင္းခြံ အစရွိတာေလးေတြ လိုက္ေကာက္ေရာင္းခ်ၿပီး ႏွစ္အတန္ၾကာ
ေနထိုင္သြားခဲ႔တယ္ .....ကၽြန္ေတာ္အံ႔ၾသမိတာက အဲဒီအဘြားဟာ မေလာက္မငဝင္ေငြေလးမစို႔မပို႔ကလြဲရင္
သူမ်ားကိုလက္ၿဖန္႔ေတာင္းခံတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွမေတြ႔ခဲ႔ဖူးဘူး ......
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ သူ႔အေပၚ ရြံရွာမႈေတြကိုလည္း သူပန္းကန္အပဲ႔ေလးထဲထည္႔ မႈတ္မႈတ္ ေသာက္ေသာက္ေနတဲ႔
လဘၻက္ရည္တစ္ခြက္ေလာက္ စိတ္ဝင္စားမႈမ်ိဳးရွိတာမေတြ႔ရဘူး ................
အဲ... ကၽြန္ေတာ္႔စကားေတြရွည္ကုန္ၿပီလားမသိ ....တိုတိုေၿပာရရင္ အဲဒီ အဘြားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ၿပန္ေနာက္က်
ၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔တစ္ည သူေနတဲ႔ လမ္းေဘးမွာ စကားထိုင္ေၿပာၿဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္ ........အၿပန္မွာ ေအာက္ကကဗ်ာကိုကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႔တယ္ .............
ေသခ်ာတာကေတာ႔ လမ္းေဘးမွာ ၿဖစ္သလို ေနထိုင္ေနတဲ႔ အသက္ၾကီးၾကီး လူေတြေတြ႔ရင္ ၿမင္မိရင္
ကၽြန္ေတာ္ ဒီအဘြားကိုသတိရမိတယ္ဗ်ာ.......
ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔မွာ ၆.၂.၂၀၀၈ ကဒီကဗ်ာတင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္ .......
0 ဒီဂရီ ေန႔စြဲမ်ားနဲ႔လူ
ေၿပာခဲ႔ရတာေတြသိပ္မ်ားလာေတာ႔
ကိုယ္႔ပါးစပ္ကညွီနံ႔ေတြကို
ကိုယ္ကိုတိုင္ၿပန္မုန္းလာ
ငါ႔ဘဝရဲ႕႐ွင္သန္ၿခင္းအရြယ္အစားသံုးခုထဲက
တတိယေၿမာက္႐ွင္သန္ၿခင္းဟာ
လက္သည္း႐ုိင္း႐ိုင္းေတြနဲ႔
ႏွလံုးသားကိုလာလာကုတ္
အေရခြံလဲခ်ိန္ေရာက္ခါနီးမွ
အသက္႐ွဳဝဝလာေတာ႔
င႔ါၿပကၠဒိန္မွာ
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးရက္ရာဇာေပ်ာက္ခဲ႔ရ ...........................
ဘယ္ကံၾကမၼာဆီကမွ
ေမွ်ာ္ကိုးမွဳေတြနဲ႔လက္မၿဖန္႔ခဲ႔ပါဘူး
စုတ္တီးစုတ္ခ်ာနဲ႔ပ ဲ
ၿပန္ၿပန္ၿပီးရသေလာက္ ဖာေထးခဲ႔
ဒါေတာင္သနားတတ္တဲ႔မ်က္ဝန္းေတြက
အေရာင္မက်ေသးဘူး ..................
ဥေပကၡာဆိုတာဟာ
ငါ႔ရဲ႕အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္လိုၿဖစ္ေနေတာ႔
“ဇရာ” ဆိုတာသာ
ငါမေလွ်ာက္ဘဲေရာက္ခဲ႔တဲ႔
ငါ႔ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာခရီးၿဖစ္တယ္ ...............
ငါဟာသူမ်ားက်န္ခဲ႔လို႔မဟုတ္ဘဲ
ကိုယ္ေဖာ္တဲ႔ေဆးကိုယ္ေသာက္ရင္း
ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔
ေဇာ္ကန္႔လန္႔တစ္ေကာင္ပါ……………..။။။
အိုင္လြယ္ပန္
15 comments:
ကဗ်ာေလး ကေတာ့ခုမွဖတ္ဖူးတယ္ေပါ့ေနာ :D
ေဟာင္းေပမယ့္လည္း ေကာင္းေနဆဲေပါ့ေနာ
စကားလံုးေတြရဲ့ အတိမ္အနက္ေလးေတြခံစားသြားတယ္ဗ်ာ
ေကာင္းေသာေန႔ :)
ဇရာ ဆုိတာ ငါမေလွ်ာက္ပဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ခရီးတခု ။ မွန္လိုက္တာ ကိုအိုင္ရာ ။ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရတာ အေတြးေတြပြားပြားသြားတယ္ ။
ရက္ရာဇာေပ်ာက္တဲ႔ ျပကၡဒိန္... သနားတတ္တဲ႔မ်က္ဝန္းေတြ အေရာင္မက်ေသးဘူး... အရွင္းသားပဲ ကိုယ္႔လူ... အခုမွတ္ဖတ္ဖူးတယ္...။ ဒါေပမယ္႔ ရင္ထဲေရာက္တယ္...။ :)
အဲလိုအဘြားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္။
ေၿမာက္ဥကၠလာဂံုးတံတားၾကီးေအာက္မွာ အကာမရွိ
ၿခံဳေစာင္မရွိနဲဲ႔.တစ္ေန႔ေအးလြန္းလို႔ေမြ႕ယာအေဟာင္း
ေလးနဲ႔ေစာင္ေလးရယ္ေခါင္းအံုးေလးရယ္သြားေပးတယ္
တစ္ခါမွမသိမၿမင္ဖူးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ဒီတိုင္းသာၾကည့္ေန
ေတာ့တာပဲ..ေနာက္ေန႔ေတြၾကည့္ေတာ့..ဒီပစၥည္းေတြ
ကဒီတိုင္း သူ႔ေဘးမွာပံုလ်က္သား။စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔သူ႔ကို
စားစရာလာလာေကၽြးတတ္တဲ့ဦးထုတ္နဲ႔လူတစ္ေယာက္
လည္းရွိတယ္။ကိုယ္ကမနက္တိုင္းသားကိုေက်ာင္းပို႔ရင္း
အဘြားကိုလွမ္းၾကည့္ေနက်။ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားးတဲ့
ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ခုအၿပီးမွာ...အဲဒီအဘြားကို
မေတြ႕ရေတာ့ဘူး သူ႔ပစၥည္းေတြေရာပဲ..စက္ဘီးေလး
နဲ႔လူကိုေတာ့အဲဒီမနက္က အဲဒီနားမွာေတြ႕လိုက္ရတယ္
အိမ္ကကားသမားေလးကေၿပာတယ္။ ညကပဲသယ္
သြားၾကၿပီ..ရာသီဥတုကလည္းသိပ္ေအးတာကိုး
ညဆိုေအး ေန႔ဆိုပူနဲ႔..ေနာက္မွကၽြန္မေတြးမိတာက
သူလည္း ၾကာၾကာေနခ်င္ေတာ့ပံုမရလို႔ အေအးဒါဏ္
လည္းကာကြယ္မေနေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး..ဒီတိုင္းေနသြား
တာၿဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔..စိတ္ထဲမွာတစ္ခုခုခံစားလိုက္ရ
ေပမယ့္ဒီေန႔ထိ ဘာစာလံုးမွၿဖစ္မလာခ့ဲေသးဘူး..
ခုဒီကဗ်ာကိုေတြ႕ေတာ့ အားလံုးကိုၿပန္ၿမင္လာတယ္။
“ဇရာ” ဆိုတာသာ
ငါမေလွ်ာက္ဘဲေရာက္ခဲ႔တဲ႔
ငါ႔ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာခရီးၿဖစ္တယ္ .....
ၾကိဳက္တယ္ ညီေရ ဒီအပိုဒ္ေလးကေတာ့ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အေတြးေတြ ပြားသြားတယ္ ..။
ေၿပာခဲ႔ရတာေတြသိပ္မ်ားလာေတာ႔
ကိုယ္႔ပါးစပ္ကညွီနံ႔ေတြကို
ကိုယ္ကိုတိုင္ၿပန္မုန္းလာ...ဆိုတဲ့ပါဒေတလးကို ဖတ္ၿပီး အကိုလည္း အဲဒီလိုၿဖစ္ေနၿပီလားလို႔ အေတြးေတြပြားေနမိေတာ့တယ္....
ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ဆိုတာထက္ ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါညီေလးေရ...
ဒီကဗ်ာဖတ္ျပီး အိုရမွာေတာင္ေၾကာက္လာတယ္ဗ်ာ ။
ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး မဟုတ္လားဗ်ာ...
ကိုယ္ေဖာ္တဲ႔ေဆးကိုယ္ေသာက္ရင္း
ၿဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔
ေဇာ္ကန္႔လန္႔တစ္ေကာင္ပါ……………..။။။
စာသားက က်ေနာ့္ကို ရွတယ္ဗ် ... :D
အဲဒီကဗ်ာအရင္ကတည္းက
ၾကိဳက္ခဲ႕တယ္.......
ကိုယ့္အဓိပၸာယ္နဲ႕ကိုယ္ ရွင္သန္ၾကတာပဲေလ...
“ဇရာ” ဆိုတာသာ
ငါမေလွ်ာက္ဘဲေရာက္ခဲ႔တဲ႔
ငါ႔ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာခရီးၿဖစ္တယ္
အဲဒီစာေလးေကာင္းလိုက္တာ..
ခံစားခ်က္ေတြကို ကဗ်ာက ထိထိမိမိေျပာျပေနသလုိပဲ..
နင့္ကဗ်ာေကာင္းတယ္ဟ
အိုင္လြယ္ေရ...
ရင္ထဲမွာ နာ သြားရပါတယ္..။
ဒီလိုမ်ိဳးေတြဆို...ရင္ထဲမွာနင့္ေနေအာင္နာက်ဥ္ေၾကကြဲ
လြန္းတတ္ေတာ့..။
ကဗ်ာက တစ္မ်ိဳး၊သကားေျပကတစ္မ်ိဳးရသႏွစ္မ်ိဳးရလိုက္ပါတယ္.။
ေနာက္..စကားေျပအေရးလဲေကာင္းေၾကာင္းေရးထားတဲ့
စာတိုတိုေလးကျပေနတယ္..
စကားေျပေတြ ျပန္၇ွာဖတ္မယ္ဖတ္မယ္နဲ႔ မဖတ္ျဖစ္ေသးဘူး
အိုင္လြယ္ပန္က စကားေျပလဲေကာင္းတယ္လို႔ ညႊန္းၾကတယ္ေလ..
ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ .. ရသေျမာက္ေအာင္လည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္ .. ေပၚလြင္ေအာင္လည္း ေရးႏိုင္ပါေပတယ္ ..
ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ ေလးကိုသေဘာအက်ဆံုးဘဲကြာ ....
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဇာ္ကန္႔လန္႔လို႔ ခံစားမိလာတယ္.....
ေကာင္း တယ္ဗ်ာ...။
ဒီထက္လည္း မေျပာတတ္ဘူး...။
ေကာင္း တယ္ .. တကယ္ေကာင္းတယ္ ..။
Post a Comment