သံသရာ

ကားလိပ္ ပြင္႔သြားပံုက
ၿဖည္းၿဖည္း ညင္းညင္း ။

(၁)
အလင္းရဲ႕ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ၿခင္းကို
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးကမ္းခံခဲ႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔
ၾကယ္တစ္ပြင္႔က
လမိုက္ညအကနဲ႔ ဝမ္းသာအားရ ကခုန္ၿပတယ္ ။

(၂)
ေရာင္နီရဲ႕ ရက္စက္မႈဓါးသြားကို ေၾကာက္႐ြံ႕တယ္ ဆိုတဲ႔
နွင္းစက္ တစ္စက္က
ေနမထြက္ခင္ လို႔အမည္ရတဲ႔
ေဆာင္းသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ညည္းၿပတယ္ ။

(၃)
႐ူးမတတ္ တိမ္းမူးဖူးပါတယ္ ဆိုတဲ႔
ရင္ခြင္ဦး တစ္စံုက
အေပ်ာ္ပါ လို႔ ဆိုၿပီး
ႏွလံုးသားကို သားေရကြင္းလို က်ံဳ႕ၿပ ဆန္႔ၿပတယ္ ။

(၄)
အိပ္မက္ေတြ ေဟာင္းခဲ႔ၿပီ ဆိုတဲ႔
မ်က္ရည္တစ္စက္က
ဒဏ္ရာေတြကို ရယ္ရယ္ေမာေမာ နဲ႔
႐ုပ္ေသး႐ုပ္လို ၾကိဳးဆြဲၿပတယ္ ။

(၅)
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔
တစ္ခ်ိန္ တုန္းက ၿပည္႔ဝန္း ဝိုင္းစက္ခဲ႔ပါတယ္ ဆိုတဲ႔
ခပ္ေကြးေကြး တစ္ၿခမ္းပဲ႔ လ တစ္စင္းက
ဒြိဟ ေတြ ရဲ႕ ယာဇ္ပလႅင္ထက္မွာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ကားစင္ ၿပန္တင္ၿပ လိုက္ေတာ႔တယ္ ။

လက္ခုပ္သံ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းေတြေအာက္
ကားလိပ္ ၿပန္က်သြားပံု ကလည္း
ၿဖည္းၿဖည္း ညင္းညင္း ။

႐ုတ္တရက္
မီးေရာင္ေတြ ၿပန္လက္လာခဲ႔
ၾကည္႔ ႐ႈေနသူမ်ားရဲ႕ အေရာင္ေတာက္ေတာက္
အာသီသမ်ား ။

ထြက္ေပၚ လာေသာ
အစီအစဥ္ ေၾကၿငာသံက
ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပီပီသသ ။

“ယၡဳတစ္ဖန္
အလွည္႔က်ေရာက္ တဲ႔ ၿပကြက္ကမ်ားေတာ႔ ကေတာ႔
ေစာေစာ က ၿပကြက္မ်ားပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ” ။


မွိန္က်သြားေသာ မီးေရာင္မ်ားဟာ
ၾကည္႔႐ႈ ေနသူမ်ားရဲ႕
အားအင္ကုန္ခမ္းသြားေသာ
မ်က္ဝန္း ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေတြ ... ။။

အိုင္လြယ္ပန္

11 comments:

Angel Shaper said...

ကိုအိုင္...
သံသရာ ကို ပထမဆံုး လာဖတ္တယ္ေနာ္။
တစ္ ရတယ္လို ့ ေျပာခ်င္တာ အဟိ။

Eaindra said...

ေစာေစာက ျပကြက္ေတြ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္...

ဘ၀ဟာ....
မကၽြတ္လြတ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ရထားပဲ.....
ဒုကၡကို ငယ္သံပါေအာင္ ဥႀသဆြဲလို႔
ခုတ္ေမာင္း............
တစ္ဘူတာျပီး..တစ္ဘူတာ...
ခရီးသာ ဘယ္မွာဆံုးမယ္မွန္းမသိတာေပါ့...ေမာင္ေလး

mgphonemyint said...

မွိန္က်သြားေသာ မီးေရာင္မ်ားဟာ
ၾကည္႔႐ႈ ေနသူမ်ားရဲ႕
အားအင္ကုန္ခမ္းသြားေသာ
မ်က္ဝန္း ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေတြ ... ။။


ႏွစ္ျခဳိက္စြာ ပူးေပါင္းပါဝင္ ကျပခဲ့ပါေၾကာင္း .. ။

စိမ္း... said...

အျမင့္စားႀကီး ..
၃ ေခါက္ဖတ္ၿပီး မနည္းကို နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္... :)

Zephyr said...

ဒီကဗ်ာကိုသေဘာက်ပါတယ္။

ထင္ထားခဲ႔တာကေတာ႔ သံသရာလည္တယ္ဆိုတာ ေနာက္ဘ၀မွထင္ခဲ႔တာ ...။
တကယ္တမ္း အခုဒီဘ၀သက္တမ္း၀က္မွာ သံသရာလည္လြန္းေနေတာ႔ ... ဒီျပဇာတ္ေတြကို ရိုးလာျပီ ...။

ျပဇာတ္ကို ဆက္မၾကည္႕ခ်င္ရင္ လြတ္လပ္စြာမ်က္စိမိွတ္ထားခြင္႔တစ္ခုခုရႏိုင္မလား ...။ အဲဒီအေျဖကိုရဖုိ႕ ... စင္ေပၚကို လူတိုင္းမ်က္စပစ္ျပေနတာၾကာခဲ႔ပါျပီ ....။

အတင္အခ်မ်ားလြန္းတဲ႔ ကားလိပ္ရဲ႕လက္ေမာင္းၾကြက္သားေတြဖြံ႕ျဖိဳးလာတာကိုသာ ယဥ္ေက်းမႈလို႕သတ္မွတ္ရင္ ယဥ္ေက်းမႈဖြံ႕ျဖိဳးတဲ႔ေဒသၾကီးမွာ ျပဇာတ္ေတြၾကည္႕ခဲ႔ၾကတာလို႕ တေန႕ေန႕ၾကရင္ ေျပာခြင္႔ရမယ္ထင္တယ္ .....။

အခုေတာ႔ ... ဖ်ာလက္မွတ္ရျပီး အိပ္စက္ဖို႕ ဘ၀င္စိတ္၀ယ္မရခဲ႔တဲ႔ ပြဲၾကည္႕ပရိတ္သတ္ ဘ၀တူတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ စင္ျမင္႔ေပၚကို အၾကည္႕ေတြတြန္းတင္ေနရဆဲ .....။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
Zephyr

မယ္႔ကိုး said...

တရားလာနာသြားပါတယ္။ေၾကာက္စရာေကာင္းေပမယ့္ ဥတုရာသီက အစ လအထိ ဆြဲေရးသြားတာ လွလိုက္တာ။
ေကာင္းေသာေန႔ပါရွင္။=)

MANORHARY said...

...........
............
ရင္၀မွာ...
သံခၽြန္ေတြစိုက္ခင္းဆက္စပ္ထားတာေတာင္
ေႏွာင္ၾကိဳးေတြက တည္းတည္းေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္...
ယိုင္နဲ႔ၿပိဳလဲလုလုနဲ႔...
သကၠရာဇ္မ်ားစြာ ...
.....................
ျပင္ဆင္ခြင့္ကလည္း မရိွ
ရင္ကလည္းမခ်ိေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကားလိပ္ခ်မလဲဘဲ...
ရင္တမမနဲ႔ၾကည့္ေနရေတာ့တယ္။ ။
.....
(ေလာကရဲ႕ဇာတ္ခံုမွာ
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ္တိုင္က
ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ဇာတ္ေကာင္..)

လင္းဒီပ said...

အခ်ိဳရည္ကုန္ေနတဲ့ ရပ္တန္႕ေန႕စြဲေတြအတြက္ ေရြ႕လ်ားမရ ျဖစ္ေနတုန္း ဒီကဗ်ာနဲ႕ အေတြးခ်င္း တိုးတိုက္မိပါတယ္..။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

“ယၡဳတစ္ဖန္
အလွည္႔က်ေရာက္ တဲ႔ ၿပကြက္ကမ်ားေတာ႔ ကေတာ႔
ေစာေစာ က ၿပကြက္မ်ားပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ” ။

အင္း..ဟုတ္ပါ့...ဒါသံသရာစစ္စစ္ပဲေပါ့
ကဗ်ာဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ ညီေလးရာ

သက္ထြန္းညိမ္း said...

လွတယ္ဗ်ာ

ျမေရလ်ဥ္ said...

ခ်စ္လိုက္ရတာ လို႕ ေျပာတတ္တဲ႕ ႏွုတ္ခမ္းတစ္စံုရဲ႕ မဲ႕ျပံဳးကလည္း
လမ္းၾကံဳရင္ၾကံဳသလို ၀င္၀င္ဆဲေရးသြားေသးတယ္..
ေနာ္....