“ နာက်င္မႈအၿမင္ေတြနဲ႔ပဲ ၾကာၿပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကို ခပ္ၾကာၾကာေၿပာေနမိတာ ၾကာၿပီ “


နာက်င္မႈေတြကို မၾကည္႔မိတာ ၾကာၿပီ။
နာက်င္မႈေတြအေၾကာင္းမေတြးၿဖစ္ေတာ႔တာ ၾကာၿပီ။

ေၿပာေနၾကတဲ႔ အတိုင္းဆို အပ္တစ္စင္းနဲ႔ ေနာက္အပ္တစ္စင္းတိုးတိုက္မိတာ တကယ္႔ကို ကိစၥမ်ားလွေပတယ္။
အၿမင္ ေတြရဲ႕တိမ္းေစာင္းမႈအေၾကာင္းကို ေတြးမိရင္ မွန္ဘီလူးတစ္လက္ကို ေၿပာင္းၿပန္ၾကည္႔ၾကည္႔ပါ။
နာက်င္မႈဆိုတာဟာလည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ခံစားလိုက္တဲ႔ အၿမင္တစ္ခုက ထြက္ေပၚလာႏိုင္ရဲ႕။
အနီးအေဝးဆိုတာ အေၾကြေစ႔တစ္ေစ႔ရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလိုပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက ဘာကို ဘယ္လိုၾကည္႔မိလိုက္တာလဲ။
နာက်င္စရာရွိရင္ နာက်င္ပါ ။ လြတ္လပ္စြာ နာက်င္ပါ ။ ေၿပာရရင္ ….
အဆိုအမိန္႔တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ နာက်င္မႈထဲက ထြက္ေပၚေကာင္းထြက္ေပၚလာခဲ႔ေပမယ္။
ဒါေပမယ္႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နာက်င္မႈသက္သက္အတြက္ဆိုရင္ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ဖင္ခုထိုင္မေနပါနဲ႔ ။
နာက်င္ပါ တစ္ကိုယ္ရည္ တစ္ကာယ လြတ္လပ္စြာနာက်င္ပါ ။ နာက်င္ၿခင္းကိုလည္း နာက်င္ၿခင္းအေလွ်ာက္
တန္ဖိုးထားပါ။ကိုယ္႔နာက်င္မႈအတြက္ ကိုယ္႔ရင္ထဲကစကားဆိုတာ ကမၻာေက်ာ္ေက်ာ္မေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိကိုရွိၿပီးသားပါ။
ကိုယ္႔နာက်င္မႈအတြက္ သူမ်ားနာက်င္မႈကို ခုတံုးလုပ္ရတာ တကယ္တမ္းနာက်င္တတ္ရင္ ပိုနာက်င္ဖို႔ေကာင္းလွတယ္။

ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုဆိုပါေတာ႕။

********************************************************************** ********************************************************************** **********************************************************************

အခန္းတစ္ခန္း အခန္းမီးဖြင္႔ထားတယ္။
ဂီတေတးသြားတစ္ခုကိုဖြင္႔ထားတယ္။
လူတစ္ေယာက္ စိတ္က ေတာင္ေတြးေၿမာက္ေတြး ေတြးေနတယ္။
အဲဒီ႔အထိ လူမသိသူမသိ ( သူကိုယ္တိုင္ပါမသိ) အားလံုးအဆင္ေၿပတယ္။

ကဲ ! တစ္ခုဆို တစ္ခုပဲလုပ္ပါ။
အခန္းမီး ဖြင္႔ခ်င္ဖြင္႔ပါ။
ဂီတေတးသြားကို ဖြင္႔ခ်င္ဖြင္႔ပါ။
ေတြးခ်င္ရင္ ေတြးပါ တဲ႔။
ေၾကၿငာခ်က္ ထြက္လာတယ္။

အေတြးကို ဖြင္႔လိုက္တယ္။
ဂီတနဲ႔ အခန္းမီးကို ပိတ္တယ္ ။
ဆက္ေတြးတယ္ ရင္ထဲမွာ ဟာသြားတယ္။

ဂီတကို ဖြင္႔တယ္။
အခန္းမီးနဲ႔ အေတြးကို ပိတ္လိုက္တယ္ ။ အဆင္မေၿပၿပန္ဘူး။
အေတြးဟာအလိုအေလွ်ာက္ဝင္ဝင္လာတယ္။

အခန္းမီးဖြင္႔ထားတယ္။
ဂီတနဲ႔အေတြးကို ထပ္ပိတ္ၿပန္တယ္။ ထပ္အဆင္အေၿပၿပန္ဘူး။
ရွိခဲ႔တုန္းက သတိမထားမိတဲ႔ အရာေတြ တစ္စံုတစ္ခုကို လစ္ဟာခံရေတာ႔မွ နာက်င္ၿခင္းဟာ ၿပန္စလာတယ္။
ဘာၿဖစ္လို႔ ကိုယ္႔က်မွ တစ္စံုတစ္ခုကို ဆံုးရံူးရတာလဲ ။

ေတြးတယ္။
အခန္းမီးနဲ႔ ဂီတကိုပိတ္ၿပီးမွ နာနာက်င္က်င္ၿပန္ေတြးတယ္။
နာက်င္စြာေတြးေတာ႔မွ နာက်င္ၿခင္းဟာ နာက်င္စြာ ပိုမိုနာက်င္လာတယ္။

ဘယ္အရာဟာ ဘယ္ေလာက္ထိၿမဲလို႔လဲတဲ႔။
ငိုဟယ္ ရယ္ဟယ္ဆိုတာ ငိုဟယ္ငိုဟယ္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။
ရယ္ဟယ္ရယ္ဟယ္ မဟုတ္တာလည္း ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။
ထပ္ေၿပာရရင္ ေသခ်ာၿခင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း မေရရာ/မေသခ်ာတာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။
ထားေတာ႔ ……
ကဲ ! ယခုအခ်ိန္မွစတင္၍ အားလံုးကိုၿပန္လည္ကာ ပံုမွန္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီတဲ႔။
ေၾကၿငာခ်က္ ထပ္မံထြက္ေပၚလာပါၿပီ။

အားလံုးကို ၿပန္လည္လက္ခံရရွိလိုက္ေပမယ္႔ ဂီတကိုဖြင္႔ မီးကိုဖြင္႔ထားတဲ႔ အခန္းတစ္ခုထဲ
ေတြးေနသူရဲ႕ နာက်င္ၿခင္းဟာေတာ္ေတာ္နဲ႔ အသားမတက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ။
ၿပန္ရလာေပမယ္႔လည္း ဆံုးရံႈးခဲ႔ဖူးၿခင္းဟာ ၿပန္ေၿပာလို႔ေကာင္းမြန္ၿပီး ခံစားနာက်င္ရတဲ႔ ပံုၿပင္ေကာင္းတစ္ပုဒ္ေပါ႔။
မရွိရွိတာ မီးခြက္ထြန္းရွာရွာေနရတဲ႔ နာက်င္မႈဟာ သမားရိုးက် ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုရဲ႕စနက္ ဒါမွမဟုတ္ …
ဒါမွမဟုတ္ …….
ဒါမွမဟုတ္ …….
မ်ားၿပားလွစြာေသာ ဒါမွမဟုတ္ ……. ။

********************************************************************** ********************************************************************** **********************************************************************

ေၿပာခ်င္ေနတဲ႔ ဇာတ္လမ္းက အဲသလိုၿပီးဆံုးသြားတယ္။
တကယ္တမ္းေတာ႔  ငါ႔ကိုယ္ငါ  ၿပန္ၿပန္စိုက္ပစ္ေနမိတဲ႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ဓါးတစ္လက္ ဟာ အဲဒါပါပဲ ။
ငါဟာ ငါ႔ခံစားမႈကို မွန္ဘီလူးတစ္လက္ဆိုတဲ႔ အၿမင္ထဲ ပစ္ထည္႔လိုက္တယ္။
ငါဟာ မွန္ဘီလူးတစ္လက္ကို ေၿပာင္းၿပန္ၾကည္႔မိေနသူ။
ငါ႔ရဲ႕ နီးစပ္ေစလိုၿခင္းေတြကို ငါ႔ကိုယ္တိုင္အၿမင္နဲ႔ပဲ ၿပန္ၿပန္ေဝးေစကာ နာက်င္ေနသူ ။

နာက်င္မႈေတြကို မၾကည္႔မိတာ ၾကာၿပီ။
နာက်င္မႈေတြအေၾကာင္းမေတြးၿဖစ္ေတာ႔တာ ၾကာၿပီ။
ၾကာၿပီ ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ေၿပာေၿပာမိေနတာ ၾကာၿပီ။

အိုင္လြယ္ပန္

2 comments:

Lorem Ipsum said...

ကိုအိုင္လြယ္ပန္ကဗ်ာေတြကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တည္းက စြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္ ။ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာဆရာက ဘယ္သူလဲဆုိရင္ အိုင္လြယ္ပန္နဲ႔တုိးေႏွာင္မုိး လုိ႔ေျဖမိတယ္။ အရင္ကလည္းၾကိဳက္တယ္ အခုလည္းၾကိဳက္ေနတုန္း.. ဘေလာ႔ေလးကိုပစ္မထားပါနဲ႔ဗ်ာ..။

ခင္မင္လ်က္
ဆုျမတ္မုိး

Unknown said...

:)