ေႏြဦးကေတာ႔မေပါက္ေသးဘူး
အလြမ္းေတြက႐ြာ႐ိုးကိုးေပါက္္
ခပ္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံုး႐ိုင္းေလးကိုလြမ္း
ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလြမ္း
ခပ္ေသးေသးကိုယ္လံုးေလးကိုလြမ္း
လြမ္းရင္းနဲ႔သာ
ရာသီၾကိဳးေတြကုန္သြား
ကံေကာင္းၿခင္းေစာင္းသံက
အခုထိၿဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း
ခဏတာေလးပါတဲ႔
တစ္ဘဝစာလိုၾကာလားၾကာရဲ႕
ရင္ခြင္ရဲဲ႕ရိုးရာက
မင္းရဲ႕ပစ္စာကိုမွငတ္တယ္္
ၿဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ၿဖစ္ေနတာကတလြဲ
ရဲပေလာင္းခတ္ေအာင္နားလည္ၿခင္းေတြထပ္ခဲ႔ၿပီးကာမွ
လက္ခ်င္းကိုခ်ိတ္ဆူးေတာၿဖတ္ၿပီးကာမွ
ၿမတ္ႏိုးခ်င္းေတးသံၿပိဳင္သီၿပီးကာမွ
ေစ႔႐ုံသာေစ႔ထားတဲ႔
ဒီတံခါးေလးကဖြင္႔မရေတာ႔ဘူး
စူးနစ္ေအာင္..................လြမ္း.....................။။။
အိုင္လြယ္ပန္
5 comments:
ေကာင္းတယ္အစ္ကိုေရ ၊ အားေပးလွ်က္ပါခင္ဗ်ာ ၊ အဆင္ေျပပါေစ ။
ရင္ခြင္ရဲ႔ရိုးရာက
မင္းရဲ႔ပစ္စာကိုမွ ငတ္တယ္ ။
အဲဒီအသံုး ၊ အဲဒီနိမိတ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ
က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုးကို အဲဒီပါဒနဲ႔ သိမ္းလိုက္တယ္
ရင္ဘတ္ထဲကိုတန္းၿပီးထိတယ္ ။ ေလးစားတယ္ ။ အားက်တယ္ ။ အားေပးတယ္ဗ်ာ ။
မင္းရဲ႕ပစ္စာကိုမွငတ္တယ္္
ၿဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ၿဖစ္ေနတာကတလြဲ
က်ေနာ္လည္း အဲ့လို ခဏခဏ လြဲဖူးတယ္ :)
ဖတ္ရတာရင္နာတယ္.....
တံခါးဖြင္႕လို႕မရရင္ရုိက္သာခ်ိဳးလိုက္....
ဒါမွမဟုတ္လဲေနာက္ေဖးေပါက္က(အရင္လိုဘဲ)
လွည္႕ဝင္ခဲ႕.......
လြမ္းလိုက္တာ..................
ငါဒီကဗ်ာေလးၾကိဳက္တယ္ဟ
Post a Comment