ပူေဖာင္းေလးမ်ား


ထြက္လာခဲ႔
ပါမလာတာေတြကို
တင္းၿပည္႔က်ပ္ၿပည္႔ဆုပ္
ေၿပာင္းၿပန္ၾကီးမိုးခ်ဳပ္ၾကတယ္……………….

ငိုရီ ငိုရီနဲ႔ပဲ
မိုးနဲ႔ေၿမၾကီးၾကား
တစ္လိမ္႔ၿပီးေတာ႔ေနာက္ထပ္တစ္လိမ္႔………………..

အခ်ိန္ေစ႔လို႔သာၿပန္သြားၾက
ဆုပ္ထားတဲ႔လက္မ်ား
ဘာကိုမွယူမသြားလိုက္ၾကဘူး…………………….။။။

အိုင္လြယ္ပန္


8 comments:

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ သံေ၀ဂေလးဗ်ာ....

လင္းဒီပ said...

ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာတိ မရဏ...
ဒါပါပဲေလ...
ျပီးျပီဆိုရင္ ဘာမွကိုမက်န္ေတာ့ဘူး..

Anonymous said...

ေသခ်ာဖတ္ေတာ့မွ သေဘာေပါက္တယ္ တရားသေဘာနဲ ့ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့အေၾကာင္းေလးပဲ သိပ္ေကာင္းပါတယ္ ေက်းဇူး ကိုအိုင္းးး

တင့္ထူးေရႊ said...

ေကာင္းတယ္ ကိုအိုင္ ေရ၊ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာထဲမွာ ဒီတစ္ပုဒ္ပါ ထည့္ထားလိုက္ျပီ ။

mgngal said...

ဆုပ္ထားတဲ႔လက္မ်ား
ဘာကိုမွယူမသြားလိုက္ၾကဘူး…။
ဟုတ္ပဗ်ာ ။ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ ဆိုတာေတြေတာ့ ယူသြားလို ့ရေကာင္းပါ၇ဲ ့ ။ :)

Moe Myint Tane said...

ထြက္လာခဲ႔
ပါမလာတာေတြကို
တင္းၿပည္႔က်ပ္ၿပည္႔ဆုပ္
ေၿပာင္းၿပန္ၾကီးမိုးခ်ဳပ္ၾကတယ္……………….

....................


အခ်ိန္ေစ႔လို႔သာၿပန္သြားၾက
ဆုပ္ထားတဲ႔လက္မ်ား
ဘာကိုမွယူမသြားလိုက္ၾကဘူး…………………….။။။

ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း တစ္ေယာက္ထဲဘဲ သြားရမွာဘဲ။ ဘာကိုမွယူသြားလို႔ မရပါဘူးေလ။ ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္။သံေ၀ဂ ရစရာေလး။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။

thihanyein said...

ငိုရီ ငိုရီနဲ႔ပဲ
မိုးနဲ႔ေၿမၾကီးၾကား
တစ္လိမ္႔ၿပီးေတာ႔ေနာက္ထပ္တစ္လိမ္႔………………..
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ