ဒဏ္ရာေတြကေရးတဲ႔ကဗ်ာ

ငါကိုက
ကဗ်ာဆိုရင္႐ူးတယ္
ေရးခဲ႔ၿပီးသား
ငါကကဗ်ာခ်ည္တိုင္ရဲ႕အစိမ္းေသေကာင္
ငါ႔ခ်ည္တိုင္ငါကိုတိုင္ပဲစိုက္ခဲ႔တယ္
ခါးတယ္တဲ႔လား
ေထြးသာထုတ္လိုက္
စိတ္ဆႏၵေတြမွာ
ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ
မ်က္ႏွာနာစရာမ႐ွိ
မွင္ကုန္ေစ႐ံုသက္သက္သာဆို
ငါ႔ေသြးေတြက
အလိုလိုပြက္ပြက္မေနဘူး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္
နင္႔ကိုတန္ဖိုးမထားခဲ႔ဘူးတဲ႔

နင္ငါ႔ကိုေၿပာတယ္
ကဗ်ာကိုတန္ဖိုးထားစိတ္နဲ႔
နင္႔ကိုၿမတ္ႏိုးတဲ႔စိတ္
ေက်းဇူးၿပဳၿပီးမေရာလိုက္နဲ႔
ကဗ်ာကိုကဗ်ာအတိုင္းပဲ
ငါကိုးကြယ္တယ္
နင္႔ကိုတကယ္မၿမတ္ႏိုးခဲ႔ဘူးလို႔
နင္ေသေသခ်ာခ်ာယံုၾကည္ၿပီဆို
နင္႔လက္ေတြအတြက္
ငါ႔ ပါးကိုအပ္တယ္
ေစလိုရာေစ
ကဗ်ာေတြကိုေတာ႔
(ဘယ္ေတာ႔မွ)မေသေစဘူး
ငါကလက္ေတြမ႐ွိေတာ႔ရင္
ပါးစပ္ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ေရးမယ္႔ေကာင္
မ်က္လံုးေတြမ႐ွိေတာ႔ရင္
နားေတြနဲ႔ဖတ္မဲ႔ေကာင္
ေအး…..
နားေတြပါမ႐ွိေတာ႔ရင္
ဖတ္လာ ေရးလာခဲ႔သမွ်
ႏြားတစ္ေကာင္လို
စားၿမံဳ႕ၿပန္ၿပန္ေနမဲ႔ေကာင္
ေၿပာၿပစရာစကားလံုးေတြ
မ႐ွိေလာက္တဲ႔အထိ
ကဗ်ာေတြကငါ႔ကိုညိွဳ႕တယ္
နင္႔ကိုခ်စ္တဲ႔ငါနဲ႔
အဲဒီေကာင္ခ်စ္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို
နင္နားမလည္ႏိုင္ေတာ႔ရင္
ထားသာပစ္ခဲ႔လိုက္
လြမ္းလို႔ေသခဲ႔တဲ႔မသာဆိုတာ႐ွိခဲ႔ရင္
သူ႔လက္ထဲမွာ
နင္႔ကိုလြမ္းရင္းေရးသြားတဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို
နင္…….ေတြ႔………လိမ္႔………အံုး………မယ္……………။။။

အိုင္လြယ္ပန္