ညရဲ႕နရီသည္ သူ၏သာယာရာသာယာေၾကာင္း ႐ွာေဖြေနသည္……….
ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးတိတ္ဆိတ္ေနသည္မွာ
သစ္ရြက္လႈပ္ခတ္သံမ်ားပင္အတိုင္းသားၾကားရလွ်က္………….
မႈန္ရီဝိုးတဝါးတြင္ “ေအးခ်မ္း” ၏မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္စိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္………
“ေအးခ်မ္း”၏မ်က္ႏွာမွာ သူ၏နာမည္ႏွင္႔လိုက္ေအာင္ပင္ တိမ္ကင္းစင္ေသာလႏွယ္
ပကတိ ႐ွင္းလင္းတည္ၿငိမ္စြာ……………
“မင္းဘာလို႔ “မ်က္သြယ္” ရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုမၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔တာလဲ”……..
ကၽြန္ေတာ္ေအးခ်မ္း”ကိုလွမ္းေမးလိုက္မိသည္…………..
“ၾကယ္ေတြစံုတယ္ကြ”……“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာသည္………..
“ဒီၾကယ္ေတြကို မင္းရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲကို သိပ္ထည္႔လိုက္ရင္ မင္းတစ္ကိုယ္လံုး
လင္းလက္သြားမယ္လို႔ မင္းထင္လား”…………..
ကၽြန္ေတာ္ “ေအးခ်မ္း” ၏ေမးခြန္းကိုမေၿဖမိပါ…………ၿပံဳးသည္ဆို႐ံုေလးသာၿပံဳးၿပလိုက္သည္……….
“ဘယ္အရာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႔ရဲ႕ေနရာလိုက္တန္ဖိုးကို ငါၿမတ္ႏိုးတယ္ကြ” “ေအးခ်မ္း”ကစကားဆက္သည္…..
“တကယ္တမ္း ငါ႔ရင္ထဲကို ၾကယ္ေတြထည္႔လိုက္လို႔ ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး လင္းသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ၾကယ္ကို ၾကယ္အတိုင္းပဲ ေကာင္းကင္မွာ႐ွိေနေစခ်င္တယ္”……….
“ငါ႔ရင္ခြင္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင္႔ မေတာ္တဆ ဆိုတဲ႔အေနနဲ႔ေတာင္ ၾကယ္ေတြကို
မေမွာင္ေစခ်င္ဘူးကြာ”………..“ေအးခ်မ္း” ၏စကားအဆံုးမွာကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေမးၿဖစ္သည္………..
“အဲဒီၾကယ္က မင္းရင္ခြင္ထဲေရာက္မွ လင္းႏိုင္မွာဆိုရင္ေကာ”…………
“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာသည္…………..
“ေကာက္႐ိုးမီးကို မင္းဘယ္လိုၿမင္လဲ…. ခဏတာ ေလးနဲ႔ ပိုင္းၿဖတ္လိုက္ရင္ေတာ႔
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလင္းမယ္ ေတာက္မယ္……ငါ႔ရင္ကိုပံုၿပီး အဲဒီၾကယ္ လင္းႏိုင္လည္း ခဏေပါ႔ကြာ…..
ၾကာလာေတာ႔လည္း ဘာမွမၿပည္႔စံုတ ဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲမွာ လင္းရတာကို ဒီၾကယ္က ၿငီးေငြ႔သြားလိမ္႔မယ္……
သူနားမလည္တဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲကကဗ်ာေတြနဲ႔ ဒီၾကယ္က ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲကြာ”….
“ေအးခ်မ္း” ၏ခံယူခ်က္တစ္ခု အေပၚတြင္ ရဲရင္႔ေသာစိတ္ကို ေပါင္းလာသည္႔သက္သမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မႏိုင္ဖူးပါ……မည္သည္႔အရာမွလည္း ႏိုင္ေအာင္ခ်ိဳးနွိမ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလဲ
ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္………“ေအးခ်မ္း” ဖန္တီးေသာ
ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အား စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ စဥ္းစားကာဖတ္သူ လက္ခ်ိဳးေရ၍ရသည္…..
လက္ခ်ိဳးေရ၍ ရသူမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ ္ထိပ္ဆံုးကပါသည္……
ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကား“ေအးခ်မ္း”၏ကဗ်ာမ်ား…………
တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ “ေအးခ်မ္း”ကိုေၿပာဖူးသည္……….
မင္းကဗ်ာေတြက ငါ႔ကဗ်ာေတြထက္ ပိုေကာင္းတယ္ကြာဟု……“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာလိုက္သည္႔
စကားအား ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္မေမ႔………..“ရင္ထဲကလာတဲ႔အႏုပညာမွာ ဘယ္သူကမွဘယ္သူ႔ထက္
ပိုေကာင္းတယ္လို႔မ႐ွိဘူးကြ…….ကိုယ္ၿပခ်င္တာကိုၿပတယ္…လိုခ်င္တဲ႔သူယူသြားတယ္……..
မလိုခ်င္တဲ႔သူမယူဘူး…..မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္တဲ႔သူက ဆဲသြားတယ္ကြာ…..ဘာၿဖစ္လဲ….မင္းလုပ္
ခ်င္တဲ႔ မင္းၿပခ်င္တဲ႔ အႏုပညာတစ္ခုအတြက္ မင္းလမ္းမင္းသြားဖို႔ပဲလိုတယ္……..မင္းယံုၾကည္ခ်က္
မင္းရဲရင္႔ေနဖို႔ပဲလိုတယ္……လူၾကိဳက္မ်ားလာ႐ံု သက္သက္နဲ႔ေတာ႔ အႏုပညာကို
အေရာင္မေၿပာင္းနဲ႔……ၿပီးေတာ႔ ရင္ထဲကလာတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ အနုပညာေတြ ကို ႏႈိင္းယွဥ္မႈေတြနဲ႔
ခံစားေနစရာမလိုပါဘူးကြာ”တဲ႔…..ထိုစကားအား ယၡဳတိုင္ ကၽြန္ေတာ္႔အသည္းထဲ စြဲေနသည္……..
သူဘာေၾကာင္႔ “မ်က္သြယ္” ကို ဖြင္႔ဟၿခင္းမၿပဳေၾကာင္းကို ဆက္လက္မေမးၿဖစ္ေတာ႔ပါ……..
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ေၿပာင္းလိုက္သည္…….မင္းနဲ႔တကယ္တမ္းအၾကာၾကီးခြဲရေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔
ငါစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ကြ……..အထူးသၿဖင္႔ မင္းကဗ်ာေတြနဲ႔…….
ကၽြန္ေတာ္႔အသံ တိမ္ဝင္သြားသည္…………“ေအးခ်မ္း” က တည္ၿငိမ္စြာၿပံဳးၿပရင္း
“ေတြ႔ဆံုတယ္ ခြဲခြာတယ္ဆိုတာက စိတ္ေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ကြ……ခႏၶာခ်င္းေဝးေနေပမယ္႔လည္း
စိတ္ခ်င္း နီးေနလို႔ရပါတယ္ကြာ……ငါဘယ္ကိုေရာက္ေနေန မင္းရယ္ငါရယ္ဟာ ေကာင္းကင္ရဲ႕
တစ္မိုးေအာက္ထဲမွာ ပဲ အတူတူ႐ွိေနၾကတယ္ေလ…..မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔
နာမည္နဲ႔ ရင္ထဲမွာအၿပန္အလွန္ ေနရာေပးခဲ႔ၾကၿပီးၿပီပဲေလ……..မင္းဟာငါနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔ၿဖစ္ၿဖစ္
အၿမဲတမ္းနီးေနမွာပါ”……..ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုစူးစိုက္ၾကည္႔ကာေၿပာလိုက္သည္…………
“ငါေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တာက မင္းဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာလဲ”………….
မေၿဖဘူးဟုထင္မွတ္ထားေသာေမးခြန္းအား “ေအးခ်မ္း”က ေပါ႔ပါးစြာပင္ ၿပန္ေၿဖသည္………………………
“ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ငါလဲ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြဖံုးေနတဲ႔လူထဲကလူတစ္ေယာက္ပဲ…….
စိတ္ဆိုတာထိန္းရခက္တယ္ကြ………တစ္ခဏတာယံုၾကည္ခ်က္ေလးအေပၚ
တိမ္းညြတ္မိသြားရင္ အေမွာင္ေတြအားလံုးဖံုးသြားတတ္တယ္…..
ငါဒါကိုလုပ္လိုက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္လို႔ ခံယူလိုက္ရင္
ငါ႔ယံုၾကည္ခ်က္ကိုငါ အသက္သြင္းလိုက္မွာပဲေလ…..မွားတယ္ မွန္တယ္ ဆိုတာ ၿဖစ္ၿပိးသြား
တဲ႔ အရာတစ္ခုအတြက္ မလိုအပ္တာေတြပါကြာ…….ဒါေပမယ္႔တစ္ခုေတာ႔႐ွိတယ္……..
ယံုၾကည္ခဲ႔တုန္းက အၿပံဳးမပ်က္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္း
အၿပံဳးမပ်က္ဖို႔ လိုတယ္……စိတ္ဆိုတာကို ထိန္းႏိုင္တဲ႔ေန႔က်ရင္ ဘာမွမ႐ွိေတာ႔တဲ႔ သုည
တစ္လံုးအၿဖစ္နဲ႔ လူေတြၾကားထဲမွာပဲငါေနမယ္……..ကဲ….သြားမယ္ကြာ….
မင္းကို ငါေရးၿဖစ္ထားတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ေပးခဲ႔မယ္”…………
စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲ ထိုးထည္႕ကာ သူတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
သည္အထိ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနမိသည္………….ၿပင္ပမွအေမွာင္ထက္
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွအေမွာင္မွာ ပိုနက္လွပါသည္……………
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးတြင္ လူေၿပာမ်ားေသာသတင္းတစ္ခု
ထြက္လာပါသည္………..ထိုသတင္းမွာ ၿမိဳ႕ေလးတြင္ မေကာင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ားစြာအား
ေနာက္ကြယ္မွ ၾကိဳးကိုင္ကာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင႔္လြန္စြာမွ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေသာ
တစ္ၿမိဳ႕လံုးဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရေသာ ဦးဘိုးေခါင္ ဟုေခၚသည္႔ ၿမိဳ႕ေလး၏
အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအသတ္ခံရေၾကာင္း သတ္သူမွာ သူ႔အိမ္တြင္လံုးဝမေနပဲ
ၿမိဳ႕စြန္တြင္တဲထိုး၍ ေနေသာ သူ၏ မယားပါသားၿဖစ္သူ “ေအးခ်မ္း”ဟုေခၚသည္႔
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေၾကာင္း……..“ေအးခ်မ္း”ကိုယ္တိုင္မွာလည္း ရဲစခန္းသို႔လာေရာက္၍
အဖမ္းခံ ထြက္ဆိုခ်က္ေပးသြားေၾကာင္း သတင္းမွာ လူတိုင္း၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေရပန္းစားလွ်က္႐ွိသည္…
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲတြင္ ညက “ေအးခ်မ္း” ေပးသြားေတာ႔ ကဗ်ာစာ႐ြက္ အပုိဒ္ေလးအား ဆုပ္ကိုင္
ထားလွ်က္႐ွိဆဲပင္………………..
“ဘဝ”
ခဏတာေလးပါပဲ
ဒါကိုပဲ
မက္မက္ေမာေမာနဲ႔
ဖက္တြယ္ထားလိုက္ၾကတယ္……………။။။
ေအးခ်မ္း
ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္…………….
မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္စာ႐ြက္ေပၚသို႔ေၾကြက်သြားသည္…………..
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေသာ “ေအးခ်မ္း”ကိုခ်စ္ေသာ “မ်က္သြယ္” ဟုေခၚေသာ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း ငိုေနေပလိမ္႔မည္…………………..။။။
အိုင္လြယ္ပန္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးတိတ္ဆိတ္ေနသည္မွာ
သစ္ရြက္လႈပ္ခတ္သံမ်ားပင္အတိုင္းသားၾကားရလွ်က္………….
မႈန္ရီဝိုးတဝါးတြင္ “ေအးခ်မ္း” ၏မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္စိုက္ၾကည္႔ေနမိသည္………
“ေအးခ်မ္း”၏မ်က္ႏွာမွာ သူ၏နာမည္ႏွင္႔လိုက္ေအာင္ပင္ တိမ္ကင္းစင္ေသာလႏွယ္
ပကတိ ႐ွင္းလင္းတည္ၿငိမ္စြာ……………
“မင္းဘာလို႔ “မ်က္သြယ္” ရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုမၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔တာလဲ”……..
ကၽြန္ေတာ္ေအးခ်မ္း”ကိုလွမ္းေမးလိုက္မိသည္…………..
“ၾကယ္ေတြစံုတယ္ကြ”……“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာသည္………..
“ဒီၾကယ္ေတြကို မင္းရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲကို သိပ္ထည္႔လိုက္ရင္ မင္းတစ္ကိုယ္လံုး
လင္းလက္သြားမယ္လို႔ မင္းထင္လား”…………..
ကၽြန္ေတာ္ “ေအးခ်မ္း” ၏ေမးခြန္းကိုမေၿဖမိပါ…………ၿပံဳးသည္ဆို႐ံုေလးသာၿပံဳးၿပလိုက္သည္……….
“ဘယ္အရာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႔ရဲ႕ေနရာလိုက္တန္ဖိုးကို ငါၿမတ္ႏိုးတယ္ကြ” “ေအးခ်မ္း”ကစကားဆက္သည္…..
“တကယ္တမ္း ငါ႔ရင္ထဲကို ၾကယ္ေတြထည္႔လိုက္လို႔ ငါ႔တစ္ကိုယ္လံုး လင္းသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ၾကယ္ကို ၾကယ္အတိုင္းပဲ ေကာင္းကင္မွာ႐ွိေနေစခ်င္တယ္”……….
“ငါ႔ရင္ခြင္ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင္႔ မေတာ္တဆ ဆိုတဲ႔အေနနဲ႔ေတာင္ ၾကယ္ေတြကို
မေမွာင္ေစခ်င္ဘူးကြာ”………..“ေအးခ်မ္း” ၏စကားအဆံုးမွာကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေမးၿဖစ္သည္………..
“အဲဒီၾကယ္က မင္းရင္ခြင္ထဲေရာက္မွ လင္းႏိုင္မွာဆိုရင္ေကာ”…………
“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာသည္…………..
“ေကာက္႐ိုးမီးကို မင္းဘယ္လိုၿမင္လဲ…. ခဏတာ ေလးနဲ႔ ပိုင္းၿဖတ္လိုက္ရင္ေတာ႔
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုလင္းမယ္ ေတာက္မယ္……ငါ႔ရင္ကိုပံုၿပီး အဲဒီၾကယ္ လင္းႏိုင္လည္း ခဏေပါ႔ကြာ…..
ၾကာလာေတာ႔လည္း ဘာမွမၿပည္႔စံုတ ဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲမွာ လင္းရတာကို ဒီၾကယ္က ၿငီးေငြ႔သြားလိမ္႔မယ္……
သူနားမလည္တဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲကကဗ်ာေတြနဲ႔ ဒီၾကယ္က ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲကြာ”….
“ေအးခ်မ္း” ၏ခံယူခ်က္တစ္ခု အေပၚတြင္ ရဲရင္႔ေသာစိတ္ကို ေပါင္းလာသည္႔သက္သမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မႏိုင္ဖူးပါ……မည္သည္႔အရာမွလည္း ႏိုင္ေအာင္ခ်ိဳးနွိမ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလဲ
ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းသိသည္………“ေအးခ်မ္း” ဖန္တီးေသာ
ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အား စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ စဥ္းစားကာဖတ္သူ လက္ခ်ိဳးေရ၍ရသည္…..
လက္ခ်ိဳးေရ၍ ရသူမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ ္ထိပ္ဆံုးကပါသည္……
ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကား“ေအးခ်မ္း”၏ကဗ်ာမ်ား…………
တစ္ခါက ကၽြန္ေတာ္ “ေအးခ်မ္း”ကိုေၿပာဖူးသည္……….
မင္းကဗ်ာေတြက ငါ႔ကဗ်ာေတြထက္ ပိုေကာင္းတယ္ကြာဟု……“ေအးခ်မ္း” ကၿပန္ေၿပာလိုက္သည္႔
စကားအား ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္မေမ႔………..“ရင္ထဲကလာတဲ႔အႏုပညာမွာ ဘယ္သူကမွဘယ္သူ႔ထက္
ပိုေကာင္းတယ္လို႔မ႐ွိဘူးကြ…….ကိုယ္ၿပခ်င္တာကိုၿပတယ္…လိုခ်င္တဲ႔သူယူသြားတယ္……..
မလိုခ်င္တဲ႔သူမယူဘူး…..မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္တဲ႔သူက ဆဲသြားတယ္ကြာ…..ဘာၿဖစ္လဲ….မင္းလုပ္
ခ်င္တဲ႔ မင္းၿပခ်င္တဲ႔ အႏုပညာတစ္ခုအတြက္ မင္းလမ္းမင္းသြားဖို႔ပဲလိုတယ္……..မင္းယံုၾကည္ခ်က္
မင္းရဲရင္႔ေနဖို႔ပဲလိုတယ္……လူၾကိဳက္မ်ားလာ႐ံု သက္သက္နဲ႔ေတာ႔ အႏုပညာကို
အေရာင္မေၿပာင္းနဲ႔……ၿပီးေတာ႔ ရင္ထဲကလာတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ အနုပညာေတြ ကို ႏႈိင္းယွဥ္မႈေတြနဲ႔
ခံစားေနစရာမလိုပါဘူးကြာ”တဲ႔…..ထိုစကားအား ယၡဳတိုင္ ကၽြန္ေတာ္႔အသည္းထဲ စြဲေနသည္……..
သူဘာေၾကာင္႔ “မ်က္သြယ္” ကို ဖြင္႔ဟၿခင္းမၿပဳေၾကာင္းကို ဆက္လက္မေမးၿဖစ္ေတာ႔ပါ……..
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ေၿပာင္းလိုက္သည္…….မင္းနဲ႔တကယ္တမ္းအၾကာၾကီးခြဲရေတာ႔မယ္ဆိုေတာ႔
ငါစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ကြ……..အထူးသၿဖင္႔ မင္းကဗ်ာေတြနဲ႔…….
ကၽြန္ေတာ္႔အသံ တိမ္ဝင္သြားသည္…………“ေအးခ်မ္း” က တည္ၿငိမ္စြာၿပံဳးၿပရင္း
“ေတြ႔ဆံုတယ္ ခြဲခြာတယ္ဆိုတာက စိတ္ေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္ကြ……ခႏၶာခ်င္းေဝးေနေပမယ္႔လည္း
စိတ္ခ်င္း နီးေနလို႔ရပါတယ္ကြာ……ငါဘယ္ကိုေရာက္ေနေန မင္းရယ္ငါရယ္ဟာ ေကာင္းကင္ရဲ႕
တစ္မိုးေအာက္ထဲမွာ ပဲ အတူတူ႐ွိေနၾကတယ္ေလ…..မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ဟာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔
နာမည္နဲ႔ ရင္ထဲမွာအၿပန္အလွန္ ေနရာေပးခဲ႔ၾကၿပီးၿပီပဲေလ……..မင္းဟာငါနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔ၿဖစ္ၿဖစ္
အၿမဲတမ္းနီးေနမွာပါ”……..ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုစူးစိုက္ၾကည္႔ကာေၿပာလိုက္သည္…………
“ငါေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တာက မင္းဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာလဲ”………….
မေၿဖဘူးဟုထင္မွတ္ထားေသာေမးခြန္းအား “ေအးခ်မ္း”က ေပါ႔ပါးစြာပင္ ၿပန္ေၿဖသည္………………………
“ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ငါလဲ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြဖံုးေနတဲ႔လူထဲကလူတစ္ေယာက္ပဲ…….
စိတ္ဆိုတာထိန္းရခက္တယ္ကြ………တစ္ခဏတာယံုၾကည္ခ်က္ေလးအေပၚ
တိမ္းညြတ္မိသြားရင္ အေမွာင္ေတြအားလံုးဖံုးသြားတတ္တယ္…..
ငါဒါကိုလုပ္လိုက္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားမယ္လို႔ ခံယူလိုက္ရင္
ငါ႔ယံုၾကည္ခ်က္ကိုငါ အသက္သြင္းလိုက္မွာပဲေလ…..မွားတယ္ မွန္တယ္ ဆိုတာ ၿဖစ္ၿပိးသြား
တဲ႔ အရာတစ္ခုအတြက္ မလိုအပ္တာေတြပါကြာ…….ဒါေပမယ္႔တစ္ခုေတာ႔႐ွိတယ္……..
ယံုၾကည္ခဲ႔တုန္းက အၿပံဳးမပ်က္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္း
အၿပံဳးမပ်က္ဖို႔ လိုတယ္……စိတ္ဆိုတာကို ထိန္းႏိုင္တဲ႔ေန႔က်ရင္ ဘာမွမ႐ွိေတာ႔တဲ႔ သုည
တစ္လံုးအၿဖစ္နဲ႔ လူေတြၾကားထဲမွာပဲငါေနမယ္……..ကဲ….သြားမယ္ကြာ….
မင္းကို ငါေရးၿဖစ္ထားတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ေပးခဲ႔မယ္”…………
စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲ ထိုးထည္႕ကာ သူတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
သည္အထိ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနမိသည္………….ၿပင္ပမွအေမွာင္ထက္
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွအေမွာင္မွာ ပိုနက္လွပါသည္……………
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးတြင္ လူေၿပာမ်ားေသာသတင္းတစ္ခု
ထြက္လာပါသည္………..ထိုသတင္းမွာ ၿမိဳ႕ေလးတြင္ မေကာင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ားစြာအား
ေနာက္ကြယ္မွ ၾကိဳးကိုင္ကာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင႔္လြန္စြာမွ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ေသာ
တစ္ၿမိဳ႕လံုးဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရေသာ ဦးဘိုးေခါင္ ဟုေခၚသည္႔ ၿမိဳ႕ေလး၏
အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအသတ္ခံရေၾကာင္း သတ္သူမွာ သူ႔အိမ္တြင္လံုးဝမေနပဲ
ၿမိဳ႕စြန္တြင္တဲထိုး၍ ေနေသာ သူ၏ မယားပါသားၿဖစ္သူ “ေအးခ်မ္း”ဟုေခၚသည္႔
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေၾကာင္း……..“ေအးခ်မ္း”ကိုယ္တိုင္မွာလည္း ရဲစခန္းသို႔လာေရာက္၍
အဖမ္းခံ ထြက္ဆိုခ်က္ေပးသြားေၾကာင္း သတင္းမွာ လူတိုင္း၏ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေရပန္းစားလွ်က္႐ွိသည္…
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲတြင္ ညက “ေအးခ်မ္း” ေပးသြားေတာ႔ ကဗ်ာစာ႐ြက္ အပုိဒ္ေလးအား ဆုပ္ကိုင္
ထားလွ်က္႐ွိဆဲပင္………………..
“ဘဝ”
ခဏတာေလးပါပဲ
ဒါကိုပဲ
မက္မက္ေမာေမာနဲ႔
ဖက္တြယ္ထားလိုက္ၾကတယ္……………။။။
ေအးခ်မ္း
ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္လိုက္သည္…………….
မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္စာ႐ြက္ေပၚသို႔ေၾကြက်သြားသည္…………..
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေသာ “ေအးခ်မ္း”ကိုခ်စ္ေသာ “မ်က္သြယ္” ဟုေခၚေသာ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း ငိုေနေပလိမ္႔မည္…………………..။။။
အိုင္လြယ္ပန္
6 comments:
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ဖတ္ရတာ ရင္ထဲထိေရာက္တယ္
ကိုေအးခ်မ္းေၿပာတဲ့စကားေလးေတြ မွတ္ထားလိုက္မိတယ္
မွတ္သားေလာက္တဲ့စကားေလးေတြပါ
ကိုေအးခ်မ္းရဲ့လုပ္ရပ္ေကာ စိတ္ဓါတ္ပါေလးစားတယ္ဗ်ိဳ႕ ။
ဖတ္ၿပီး တစ္မ်ိဳးေလး
၀မ္းနည္းသြားသလိုေလး
တကယ္ျဖစ္ရပ္မွန္လား
၀တၳဳလား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ရတာ ရင္နင္႔တယ္။
"ယံုၾကည္ခဲ႔တုန္းက အၿပံဳးမပ်က္ခဲ႔ဘူးဆိုရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္း
အၿပံဳးမပ်က္ဖို႔ လိုတယ္"
အဲ႔စကားေလးကို တအားႀကိဳက္တယ္။
အေပၚက Chaos နဲ႔ အႀကိဳက္တူ၏။
ကိုအိုင္လြယ္ပန္ ရင္ထဲကို နင္႔သြားတာဘဲ။ အရမ္းဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ သံုးသြားတဲ႔ စကားလံုးေတြကလည္း တန္ဘိုးရွိတဲ႔ စကားလံုးေတြ ခ်ည္းဘဲ။ ကိုအိုင္လြယ္ပန္ ဒီလိုေရးတာ ဒါပထမဆံုးအၾကိမ္ ဖတ္ဘူးျခင္းဘဲ။ ရင္ကိုထိခ်က္ျပင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ဟိုက္ ဒါကေရးသားပံု အသစ္ပဲ ။ ၾကိဳက္သြားျပီဗ်ာ ။
စကားလံူုးေတြကလည္း အဓိပၸါယ္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္ ။
အေတြးအေခၚ ၊ပံုေဖာ္ပံုေတြ ေကာင္းတယ္ ။ ဆက္ေရးပါဦး။
အားေပးေနပါတယ္ ။ :)
Post a Comment